ارزیابی روشهای برآورد تبخیر - تعرق در مناطق خشک ایران

برآورد میزان تبخیر - تعرق از پارامترهای بسیار مهم در برنامه ریزی های توسعه آبیاری می باشد. با توجه به این که روش های گوناگونی برای این منظور توصیه شده است، انتخاب روش مناسب یکی از معضلات تصمیم گیری در این مورد می باشد. در این تحقیق از داده های لایسیمتر وزنی الکترونیکی جهاد دانشگاهی کرمان استفاده شده است و روشهای مختلف تجربی مقایسه شده اند. دستگاه لایسیمتر قادر است در دوره های زمانی کوتاه ( حداقل 5 دقیقه) مقدار تبخیر - تعرق و پارامترهای هواشناسی را اندازه گیری و ثبت نماید. علاوه بر آن با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده توسط لایسیمتر و داده های هواشناسی اندازه گیری شده در ایستگاه جهاد دانشگاهی ( به عنوان ایستگاه مرجع) و ایستگاه هواشناسی فرودگاه کرمان ( به عنوان یک ایستگاه غیرمرجع)، روشهای مختلف برآورد تبخیر - تعرق گیاه مرجع چمن مورد واسنجی قرار گرفت. مقایسه تبخیر - تعرق ایستگاه مرجع چمن مورد واسنجی قرا رگفت. مقایسه تبخیر - تعرق اندازه گیری شده از لایسیمتر وزنی و برآورد شده با روشهای مختلف، نشان داد که در ایستگاه مرجع روشهای پنمن - مونتیث، پنمن فائو اصلاح شده دارای بهترین برآورد و روش جنسن - هیز دارای کمترین دقت بود. در ایستگاه غیر مرجع به ترتیب روشهای پرستلی - تایلور، پنمن 1948 بلانی - کریدل اصلاح شده فائو برآوردهای دقیق تری برای تبخیر - تعرق ارائه کردند و روش پنمن - کیمبرلی 1972 دارای کمترین دقت بود.