اولویت‌بندی مکانی پروژه های راهبردی بومی‌سازی نوزایی شهری در محله شهید هاشمی‌نژاد مشهد

مقدمه: عدم توفیق در حفاظت و بازآفرینی محدوده های ناکارآمد شهری، غالباً برخاسته از نارضایتی و انفعال مردم نسبت به نسخه های تقلیدی و غیربومی ملاک عمل مدیریت شهری، جهت نوسازی است. به نظر می رسد تحقق پذیری پروژه های نوزایی شهری، مستلزم تعریف پروژه هایی برخاسته از انتظارات و توقعات مردم در مکان های محرک توسعه و اجرای آن ها در یک دوره زمانی معین، خواهد بود.اهداف: به جهت بومی سازی رهیافت نوزایی شهر محله شهید هاشمی نژاد واقع در محدوده مرکزی و در مجاورت حرم مطهر امام رضا (ع) که امروزه به لحاظ کالبدی و کارکردی بیش از پیش به فرسودگی گراییده، به عنوان نمونه مورد بررسی قرارگرفت.مواد و روش ها: این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی تحلیلی است. گردآوری داده ها از روش اطلاعات کتابخانه ای و میدانی با ابزار مصاحبه است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از مدل های سوات، تحلیل سلسله مراتبی و ماتریس ارزیابی اولویت های راهبردی استفاده شده است. براین اساس، در گام نخست ضمن معرفی و اولویت بندی معیارها و شاخص های موثر بومی سازی رویکرد نوزایی شهری که در دو مرحله نظرسنجی (مشتمل بر 15 نفر متخصصین و کارشناسان خبره و سپس 380 نفر از ساکنین، مجاورین و کسبه) استحصال گردیده اند. به تعریف جایگاه استراتژیک طرح و اولویت های راهبردی موثر در افزایش رضایت مندی ساکنین از فرآیند نوزایی محله مذکور می پردازد. سپس در جهت تبیین یافته های تحقیق مبتنی بر استحصال شاخص های بومی سازی نوزایی شهری برای محله فوق، دوازده سایت مطلوب به عنوان مکان های محرک توسعه با استفاده از ساختار تحلیل سلسله مراتبی مورد ارزیابی قرار گرفت و در راستای اولویت بندی پروژه های پیشنهادی، متناسب با راهبردهای بومی سازی رویکرد نوزایی، شش پروژه راهبردی در نظر گرفته شد.نتیجه گیری: ﺩﺭ نهایت، ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺎﺗﺮیس ﺍﺭﺯیاﺑﯽ اولویت ﻣﮑﺎﻥﭘﺮﻭﮊﻩ، پروژه های تعریف شده بر اولویت های مکانی منطبق شد و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺍﻓﻖ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺪﺕ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﯼ ﻣﺤﺮﮎ ﺑﻮﻣﯽ ﺳﺎﺯﯼ نوزایی ﻣﺤﻠﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻧﮋﺍﺩ ارائه ﮔﺮﺩید. نتایج حاکی از آن است که ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ های تدوین شده شامل: تملک، توافق، تزریق سرمایه، احداث و بهره برداری،ﺩﺭ ﺍﻓﺰایش ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺭﺿﺎیتمندی ﻭ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ پذیری ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﻪ ﺳﺰﺍیی ایفا می نماید.