ارایه مدل عملیاتی سنجش احساسات در فضاهای شهری مبتنی بر روش‌ها و ابزار

اهداف و زمینه ها: افراد با فرهنگ های مختلف، واکنش های احساسی متفاوتی در فضاهای گوناگون شهری دارند. مطالعات نشان می دهد که ویژگی های درونی و بیرونی محیط بر احساسات افراد از آن محیط تاثیر می گذارد. از این رو کشف ارتباط بین محیط ساخته شده و جنبه های احساسی و تاثیر آن بر رفتار انسان یکی از ابعاد مهم و قابل توجه در برنامه ریزی شهری می باشد اما با توجه به این موضوع که ریشه مفهوم واکنش های احساسی در محیط در حوزه روانشناسی محیط و علوم اجتماعی می باشد، روش و تکنیک و در واقع مدل مشخصی برای سنجش احساسات در حوزه مطالعات شهری وجود ندارد، لذا ارایه یک مدل عملیاتی جهت سنجش احساسات در فضاهای شهری به منظور بهبود کیفیت های طراحی شهری و سیاست های برنامه ریزی شهری، اساسا مهم و مورد نیاز می باشد. با توجه به کمبود مطالعات مرتبط در حوزه روش ها و تکنیک های سنجش احساس در مطالعات شهری، هدف این پژوهش، ارایه یک مدل عملیاتی برای سنجش احساسات در فضاهای شهری با استفاده از روش های تحلیل کیفی می باشد. این مدل می تواند یک رویکرد جدید انسان محور باشدکه از بین حوزه های مختلف دانش با یک لایه جدید از اطلاعات (مرتبط با احساسات) در فرآیند برنامه ریزی و طراحی به متخصصان امر در حل مساله سلامت روانی شهرها کمک کند.روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، مورد پژوهی چندگانه به شیوه فراروش می باشد. ادبیات نظری وگردآوری داده ها به شیوه کتابخانه ای، اسنادی صورت گرفته است، سپس30 نمونه موردی از میان پژوهش های معتبر بین سال های 1998 تا 2017 انتخاب و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.نتیجه گیری: براساس این پژوهش پنج مرحله اصلی برای سنجش احساسات در فضای شهری شناسایی و دسته بندی و در نهایت فرآیند سنجش احساسات در فضای شهری در قالب یک مدل عملیاتی ارایه شد.