چرخش فرهنگی در جغرافیا و تاثیرات آن بر رشتۀ جغرافیای سیاسی

مقدمه: چرخش فرهنگی مجموعه ای از تحولات فکری است که از اواخر دهه 1980 حوزه صلاحیت رشته جغرافیا را گسترده تر کرده و منجر به محوری شدن مسائل فرهنگی در جغرافیای انسانی شده است. دو نوع چرخش فرهنگی وجود دارد. نوع اول اشاره به نظریه پردازی در مورد جهان دارد؛ درحالی که در نوع دوم، فرهنگ به عنوان «یک شیوه تفکر و دانستن» در نظر گرفته می شود. اهداف: با توجه به اهمیت بحث چرخش فرهنگی برای رشته جغرافیای سیاسی و با توجه به وجود خلاء ادبیات فارسی در این زمینه، مقاله حاضر به بررسی تاثیرات چرخش فرهنگی بر رشته جغرافیای سیاسی می پردازد.مواد و روش ها: این مقاله از «روش توصیفی تحلیلی» استفاده می کند. با توجه به ماهیت موضوع روش گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و اینترنتی است. به این ترتیب که اطلاعات موردنیاز از کتاب ها و مقالات استخراج و طبقه بندی شده و سپس به شیوه کیفی، به تجزیه وتحلیل آن ها پرداخته شده است.نتیجه گیری: در جغرافیای سیاسی متاثر از فرهنگ، «سیاسی» معنایی فراتر از معنای متعارف سیاست رسمی می یابد. در این زمینه جغرافیای سیاسی به تشخیص و نشان دادن تاثیرات متقابل «نشانه ها» و «نمادهای» فرهنگی از یک سو و «اعمال سیاسی» از سوی دیگر می پردازد و به ویژه بر «معنا» و نزاع بر سر معنا و گفتمان تمرکز می شود. چرخش فرهنگی سه تاثیر عمده بر رشته جغرافیای سیاسی داشته است، اول، صورت بندی مجدد مفاهیم و موضوعات رشته جغرافیای سیاسی بر اساس لنز فرهنگی؛ دوم، تمرکز بر موضوعات جدیدی مانند سیاست فرهنگی که تا قبل از دهۀ 1980 موردتوجه نبودند؛ و سوم، توجه به فرهنگ ازنظر تولید دانش جغرافیای سیاسی. در این زمینه به نقد و تحلیل ساخت اجتماعی دانش توسط گروه های اجتماعی قرارگرفته در متن های زمانی مکانی خاص و فرهنگ های خاص پرداخته می شود. به عبارت دیگر یک ارزیابی از دانش جغرافیای سیاسی بر اساس فرهنگ افرادی که این دانش را تولید کرده اند، انجام می شود.