تشخیص تغییرات اقلیمی اواخر دوران چهارم در ایران از طریق اطلاعات حاصل از مطالعة دریاچه ها: یافته ها و نظریات جدید و پیچیدگی های تفسیر شواهد موجود

فلات ایران در طول دوران چهارم زمین شناسی دو میلیون سال اخیر به دلیل قرار گرفتن در بین نواحی آب و هوایی مختلف از قبیل : بیابان های تحت کنترل پرفشار جنب حاره عربستان ، ناحیه تحت تسلط بادهای مومسمی هند و پاکستان ، و ناحیه شرق مدیترانه با بارش های زمستانی ، دارای شرایط خاصی است که تفسیر آثار و شواهد ناشی از آن ، پیچیدگی هایی دارد . این پیچیدگی ها وقتی بیشتر می شود که اثر توده هوای پرفشار سیبری از یک سو ، و ویژگی های توپوگرافیک و هیدرولوژیک محلی نیز بر آن اضافه گردد .کویرها و دریاچه های فلات ایران که با توجه ساختمان زمین شناسی و تکتونیک و یا به علت پیدایش چاله های ناشی از عملکرد فرایندهای ژئومورفولوژیک فرسایش آبی و بادی و حرکات دامنه ای تکوین یافته اند ، در بردارنده آثار و شواهدی از تغییرات اقلیمی می باشند . این شواهد از پست ترین قسمت این چاله ها تا بلندترین نواحی آن ها ممکن است مشاهده شوند . در مطالعه شرایط کواترنر ایران از داده ها و اطلاعاتی کمک گرفته شده است که تفسیر آن ها بدون توجه به ویژگی های این اطلاعات و موقعیت های خاص هر یک از این دریاچه ها می تواند موجب رسیدن به نتایجی گردد که نتوان این نتایج را به سایر نقاط ایران تعمیم داد . هدف از این مقاله گردآوری خلاصه ای از یافته های نسبتا جدید در مورد دریاچه های ایران از دیدگاه شرایط کواترنر و تشریح نقاط قوت و ضعف تفسیرهای موجود و در نهایت معرفی نظریه ای تازه در این زمینه می باشد .