عشایر کوچنده سیستانی در چنبره تنگناهای محیطی و تحدیدهای انسانی

زندگی کوچندگی در ایران سابقه ای کهن دارد ، اما در مقایسه با جوامع یکجانشین ( شهری ، روستایی ) در برخورد با تحولات اجتماعی ، اقتصادی و فن آوری دگرگون شده است ؛ به طوری که جمعیت کل کوچندگان عشایر از حدود 20 تا 25% در آغاز سده ی اخیر ، به کمتر از 3% در دهه ی کنونی رسیده است . با توجه به نقش عشایر کوچنده در اقتصاد ملی ، چنین روندی نگران کننده است . این فروپاشی علل مختلفی دارد که بخشی از آن ناشی از محدویتهایی است که در عرصه ی مراتع به وقوع می پیوندد . این پژوهش ، به طور موردی تنگناهای محیطی و تحدیدهای انسانی را در قلمرو ایلی عشایر کوچنده سیستانی به جنوب خراسان ، مورد بررسی قرار می دهد .