تحلیلی بر ژئومورفولوژی جریانهای واریزه ای منطقه ماکو (ماکو تا دشت بازرگان)

پدیده ژئومورفولوژیکی مهمی که در دامنه های منطقه مورد پژوهش مشاهده می شود و از اشکال مهم ناپایداری محسوب می گردد ، وقوع جریانهای واریزه ای است . حاکمیت اقلیم خشن در ارتفاعات ، وجود رطوبت کافی و افت دمای شبانه ، سنگهای رسوبی و آتشفشانی دوران سوم را شدیداً تخریب کرده است . به طوری که در پای دامنه های سنگی منطقه می توان به وفور مخروط های واریزه ای را دید . عمق فرسایش در جریان های واریزه ای ، شاخص بسیار مهمی در شناسایی خصوصیت های این جریانها و ممیزی واریزه های جوان می باشد . واریزه های قدیمی در ارتفاعات پایین قرار گرفته اند . در حالی که جریانهای واریزه ای تیپیک در شرایط کنونی در ارتفاعات بالا تشکیل می شوند . ابعاد جریانهای واریزه ای در دامنه های جنوبی قیه داغ و دامنه های شمالی چرکین داغ بسیار متفاوت بوده و با توجه به شرایط خاص مکانی ، از نظر ساختار زمین شناسی ، ارتفاع و شیب زمین شناسی و توپوگرافی و سایر فرآیندهای حاکم متنوع می باشد . به دلیل گسترش مکانی جریانهای واریزه ای در منطقه و همچنین حضور آنها در کلیه دامنه ها به عنوان شاخصی مهم از ناپایداری این نواحی ، جریانهای واریزه ای نقش موثری در تحول مورفولوژی منطقه دارند . این پدیده نسبت به سایر فرآیندهای مورفوژنز دامنه ی پتانسیل بالایی دارد . جریانهای واریزه ای با استفاده از نقشه های توپوگرافی و زمین شناسی و اندازه گیریهای مستقیم میدانی ، با هدف شناسایی علل وقوع آنها و عوامل ایجاد کننده واریزه ها مورد بررسی قرار گرفته اند .