بهینه سازی تخصیص و برنامه ریزی تحویل آب در شبکه های آبیاری

مطالعه حاضر تخصیص و توزیع بهینه آب در بخش های مختلف شبکه های آبیاری یعنی در سطح واحدهای زراعی و در سطح کانال های توزیع را مد نظر قرار می دهد که هدف آن بیشینه کردن سودمندی شبکه است. برای این منظور سه زیرمدل برای تخصیص بهینه آب بین محصولات مختلف، توزیع بهینه آب در طی دوره رشد هر محصول و تحویل بهینه آب بین انشعابات کانال ها تهیه و مورد استفاده قرار گرفت. مدل های تهیه شده بر روی کانال توزیع k منشعب از کانال a از شبکه آبیاری مغان به کار گرفته شد و با هدف بیشینه نمودن سود کل، تخصیص آب بین محصولات مختلف، توزیع آن در طول دوره رشد هر یک از آن ها و عوامل تحویل آب برای این کانال به صورت بهینه تعیین گردید. سه سناریوی مختلف مقدار آب، شامل شرایط نرمال، 25 و 50 درصد کمبود آب در فرآیند مدل سازی مورد توجه قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که علی رغم کاهش سود کل در سناریوهای 25 و 50 درصد کمبود آب نسبت به شرایط نرمال، بهره وری مصرف آب به ترتیب به میزان 24 و 40 درصد افزایش یافته است. دبی حداکثر ورودی به کانال توزیع در سناریوی بدون کمبود آب 640 لیتر بر ثانیه و در دو سناریوی دیگر به ترتیب 590 و 360 لیتر بر ثانیه بوده است که نشان می دهد 8 و 44 درصد دبی کم تری نسبت به شرایط نرمال، وارد کانال شده و بنابراین موجب کاهش تلفات نشت و تبخیر از کانال می گردد.