ارزیابی توابع تولید آب – شوری- عملکرد در ذرت علوفه‌ای در استان خراسان رضوی

بزرگترین چالش بخش کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک در مقابله با کمبود کمیت و کاهش کیفیت آب کشاورزی تولید غذای بیشتر با آب کمتر یا بهینه سازی تولیدات کشاورزی می‌باشد. از جمله روش های بهینه سازی تولیدات کشاورزی استفاده از توابع تولید آب - شوری بوده که راه را برای برنامه ریزی و سیاست گذاری تولیدات کشاورزی در این مناطق هموار می‌سازد. به منظور بررسی و تعیین تابع تولید آب – شوری در گیاه ذرت علوفه‌ای آزمایشی سال زراعی 1390در شهرستان سرخس استان خراسان رضوی انجام گردید. این آزمایش در سه سطح شوری آب آبیاری (8/1، 3 و 9/4 دسی زیمنس بر متر)، چهار سطح کم آبیاری تنظیم شده (آبیاری با 100% نیاز آبی (شاهد)، 75? نیاز آبی ذرت، 50? نیاز آبی، 25 درصد نیاز آبی ) و چهار سطح اعمال کم‌آبیاری در مراحل مختلف رشد ( اعمال کم‌آبیاری در تمامی مراحل رشد، اعمال کم‌آبیاری در مرحله دوم، سوم و چهارم رشد) اجرا گردید. چهار نوع تابع خطی ساده، لگاریتمی، درجه دوم و متعالی ارزیابی شدند. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که در شرایط توام شوری و تنش خشکی، تابع درجه دوم عملکرد ذرت علوفه‌ای را بهتر از توابع دیگر پیش بینی می‌کند. نسبت نهایی نرخ جایگزینی نشان داد که برای رسیدن به عملکرد یکسان می‌توان عوامل فوق را در دامنه وسیعی از مقادیر جایگزین نمود. تولید نهایی آب مصرفی (mpi) و شوری آب (mpecw) به ترتیب مقادیر 77/0 و 75/2- تن در هکتار به دست آمد.