بررسی اثر تنش خشکی دوره ای و روشهای کشت بر عملکرد در گندم آبی استان گلستان

کمبود آب مهمترین مانع بر سر راه تولید محصولات زراعی به ویژه گندم به حساب می‌آید. در این تحقیق اثر تنش آبی در مراحل مختلف رشد و روشهای مختلف کشت بر عملکرد گندم زمستانه رقم 19-80-n در خاک سیلتی- لوم مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام گردید. تنش آبی شامل شاهد (بدون تنش آبی)، تنش در مرحله توسعه (تاج پوشش)، تنش در مرحله میانی (نمو) و تنش در مرحله نهایی و روشهای کشت نیز شامل: کشت مسطح کرتی، روش جویچه‌ای، روش فارو غلطکی بود. آب آبیاری بر اساس نیاز رطوبتی خاک تا نقطه ظرفیت زراعی در مراحل مختلف رشد در تیمارهای تحت آبیاری اعمال ‌شد. نتایج نشان داد که از بین کلیه صفات مورد بررسی، به جز تعداد سنبله و عملکرد کاه، بقیه شامل وزن صد دانه، عملکرد دانه، تعداد سنبلچه در سنبله و عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال 1 درصد و تعداد دانه در سطح احتمال 5 درصد، اثر معنی داری نسبت به اعمال تنش خشکی از خود بروز دادند، ولی روش های مختلف کشت بر فاکتورهای مورد مطالعه معنی دار نبود. بنابراین تفاوت در عملکرد دانه ناشی از اعمال تنشهای دوره ای در مراحل مختلف رشدی می‌باشد