جانمایی بهینه سنسورها در شبکه توزیع آب با هدف شناسایی مشخصات منبع آلاینده در حداقل زمان تشخیص

به‌منظور شناسایی آلودگی در سیستم‌های توزیع آب از سنسورهایی استفاده می‌شود که علاوه بر تشخیص آلودگی، اطلاعات مفیدی در جهت یافتن منبع آلاینده نیز ارائه می‌دهند. وجود این اطلاعات برای یافتن راهکار مناسب به‌منظور مدیریت کیفی شبکه توزیع سودمند است. هدف این پژوهش شناسایی مشخصات چهارگانه منبع آلاینده ورودی به سیستم به‌وسیله رویکردی شبیه‌ساز بهینه‌ساز با ارائه جانمایی بهینه دو سنسور در شبکه epanet example 2 می‌باشد. مشخصات مدنظر این تحقیق شامل گره ورود آلاینده، مقدار غلظت، زمان و مدت ورود آلاینده به شبکه مذکور می‌باشد. نرم‌افزار epanet به‌عنوان شبیه‌ساز و الگوریتم ژنتیک به‌عنوان بهینه‌ساز در جهت رسیدن به اهداف مذکور با یکدیگر ادغام شدند. بدین منظور ابتدا تعداد ده آلودگی مختلف به‌صورت تصادفی تولید شدند سپس در ادامه به یافتن بهترین مکان برای نصب سنسورها در شبکه مذکور با هدف شناسایی مشخصات منبع آلودگی پرداخته شد. چهارده محل مختلف با احتمال تشخیص 90 درصد مستعد قرارگیری سنسورها بودند لذا از بین مکان‌های مستعد، گره‌هایی که قادر به شناسایی آلودگی در کم‌ترین زمان ممکن بودند، انتخاب شدند. نتایج نشان داد که با نصب سنسورها در دو گره شماره 15 و 27 شبکه بنچ‌مارک، علاوه بر دست‌یابی به بیشترین احتمال تشخیص با مقدار 90 درصد، کمترین زمان شناسایی آلودگی در شبکه به‌اندازه 58 دقیقه نیز به ثبت رسید.

Determining the Optimal Location of Sensors in the Wat

The imbalance between water supply and demand in the country has challenged water resource management, especially in the agricultural sector. In this regard, international trade in agricultural products and the displacement of water in them, which is called virtual water, can be one of the ways of water management. In this research, the study of water ecology and virtual water indexes in rice and wheat production in Khuzestan province have been investigated. To estimate the net blue product requirement (CWR), the amount of vegetation factor (Kc) and root depth of products are used by the FAO standard software (CROPWAT.8). An interview method and a questionnaire were used to obtain information from farmers in the area. For this purpose, 152 people were sampled by Cochran formula. The &topdown& method was used to calculate the ecological footprint of the region. In this method, the water ecological footprints of each area, including two components of internal water ecological footprint (WFi) and external water ecological footprint (WFe) were investigated. The results of the study and comparison of wheat and rice plants in different plains of Khuzestan province indicate the high potential of the province in producing wheat needed by the province and its excess export to the province. Also, the results showed that rice cultivation in Khuzestan province, except in very limited areas in Haftgel and Baghmalek parts, is not economical due to the high consumption of water. Therefore, in agricultural development plans, it is necessary to prevent the cultivation of rice.