تاثیر سطوح مختلف تهویه آب شور بر عملکرد و بهره‌وری آب گیاه گوجه‌فرنگی در کشت‌های گلخانه‌ای

این پژوهش به منظور بررسی اثر تهویه آب آبیاری در سامانه آبیاری قطره‌ای زیرسطحی و نیز تعیین شدت بهینه تهویه آب آبیاری در شرایط شوری بر عوامل رشد و عملکرد گیاه گوجه‌فرنگی انجام شد. این پژوهش در قالب بلوک‌های کامل تصادفی شامل سه سطح تهویه (12%، 24% و صفر درصد به عنوان تیمار شاهد) و در چهار تکرار طی دو سال در گلخانه شیشه‌ای مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان انجام شد. قبل از شروع پروژه، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک محل تعیین و بر اساس نتایج حاصله، مقادیر کود مورد نیاز توسط متخصص تغذیه تعیین شد. شاخص‌های رشدی از جمله ارتفاع بوته، وزن بوته خشک، وزن ریشه خشک، قطر و طول میوه، تعداد میوه و وزن کل میوه برداشتی در طی 8 ماه کشت (مهر تا اردیبهشت) اندازه‌گیری شدند. داده‌برداری در طول سال 1394-95 انجام و مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد تاثیر تیمار‌های اکسیژن‌دهی روی صفات طول و قطر، تعداد و عملکرد میوه در سطح 5% معنی‌دار گردیده و روی صفات ارتفاع بوته، وزن خشک ریشه و وزن خشک بوته معنی‌دار نشد. هم‌چنین نتایج نشان داد که مقادیر عملکرد و بهره‌وری آب در تیمار 24 درصد اکسیژن‌دهی نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 21.7 و 21.5 درصد افزایش داشته است. داده‌های این پژوهش نشان می‌دهد که تولید گوجه‌فرنگی در خاک‌های شور و آب شور را می‌توان تحت سامانه آبیاری قطره‌ای زیرسطحی توام با هوادهی بهبود داد.

the effect of different levels of aerated saline water on the yield and water productivity of tomato plant in greenhouse

an experiment was conducted with greenhouse tomato plants to determine the effects of oxygen enrichment of the irrigation water on yield and yield components. the study was conducted based on randomized complete blocks as a split plot design with 4 replicates and 3 treatments for 2 years. it is possible to simultaneously irrigate and provide roots with sufficient oxygen via injection of ambient air by means of a venturi coupled to a subsurface drip irrigation system (sdi) called as oxygation. in this study, three levels of irrigation water aeration comprising 0 (the control), 12 and 24 volumetric percent (i.e. air volume/water volume) was applied to tomato plants grown on a saline clay soil and saline water in a greenhouse in esfahan agricultural research centre. the type and amount of the required fertilizers were determined from the analysis of soil samples. tomato plant growth was promoted under conditions which facilitated consistently high oxygen in the root zone. the differences between the aeration treatments and the zero aeration control were significant at the 5% level only for the fruit diameter, fruit length, the number of fruit and total fruits weight. there were no significant effects (p > 0.05) between control and aeration levels for height plant, root dry mater and plant dry mater. the results also showed that the values of yield and water productivity in the treatment of 24% oxygenation compared to the control treatment increased by 21.7% and 21.5%, respectively. data from this study indicate that tomato production in saline soils and saline water can be improved under sdi if the subsurface drip irrigation is aerated.