بررسی تغییرات سیگنال‌های کمبود منابع آب در حوضه دریاچه ارومیه

بررسی تغییرات بلندمدت منابع آب در هر حوضه به‌عنوان سیستم پایش عمل می‌کند. بررسی تغییرات منابع آب، نحوه تغییرات و درصد آن در هر حوضه کمک به سزایی به بخش مدیریت منابع آب خواهد داشت. در این مطالعه ضمن معرفی سیگنال‌های کمبود منابع آب، به بررسی روند تغییرات این سیگنال‌ها با استفاده از آزمون من –کندال اصلاح شده با حذف اثرات خودهمبستگی داخلی پرداخته شده است. در این مطالعه از مقادیر سیگنال‌های کمبود بارش، کمبود دبی جریان و کمبود سطح آب زیرزمینی در مدت دوام‌های 10، 30 و 60 روزه موجود در 12 زیرحوضه در حوضه دریاچه ارومیه استفاده شده است. در مورد مقادیر بارش و دبی جریان از ایستگاه‌های باران‌سنجی و هیدرومتری و جهت انتخاب پیزومتر معرف حوضه از تئوری بی‌نظمی استفاده شد. نتایج بررسی تغییرات مقادیر سیگنال‌های کمبود نشان داد که تغییرات کلی، افزایشی می‌باشد که این افزایش در برخی موارد معنی‌دار و در برخی موارد غیر معنی‌دار می‌باشد. به‌طور کلی نتایج نشان داد که به‌طور متوسط در دوره آماری مورد بررسی، سیگنال‌های کمبود بارش، کمبود دبی جیران و کمبود سطح آب زیرزمینی در زیرحوضه‌های مورد بررسی به ترتیب 52، 35 و 23 درصد نسبت به میانگین بلندمدت افزایش یافته‌اند. این تغییرات برای حوضه دریاچه ارومیه بیانگر افزایش میزان خشک‌سالی‌های هواشناسی، هیدرولوژیکی و آب زیرزمینی می‌باشد.

Investigation the Changes of Water Resources Deficit Signatures in Lake Urmia Basin

Monitoring longterm changes in water resources in each basin acts as a monitoring system. Investigating changes in water resources, how they are altered and their percentage in each basin will greatly contribute to the water resources management. In this study, after introducing water deficit signatures, we investigate the changes in these signatures using modified MannKendall test with eliminate the effects of internal autocorrelation. In this study, the values of precipitation, discharge and groundwater levels deficiency were measured during 10, 30 and 60 days durations in 12 sub basins in Lake Urmia Basin. Rain gauge and hydrometric stations were used for precipitation and discharge values and the entropy theory was used to select the piezometer stations. The results of changes in deficiency signatures values showed that the overall changes are incremental, which in some cases is significant and in some cases not significant. In general, the results indicated that, on average, the rainfall deficit, discharge deficit and groundwater level deficit signatures increased by 52, 35, and 23 percent, respectively, over the longterm average. These changes for Lake Urmia Basin indicate an increase in meteorological, hydrological and groundwater droughts.