تاثیر خشکی ناحیه‌ای و کم آبیاری بر خصوصیات رشدی گوجه‌فرنگی

کم‌آبیاری یکی از روش‌های بهینه‌سازی مصرف آب در اراضی فاریاب است. بدین‌منظور آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد‌شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار روی گوجه‌فرنگی رقم فلات در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 97-1396 اجرا شد. عامل اصلی شامل سه روش‌ آبیاری (آبیاری متداول، خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور ثابت و خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور متغیر) و سه سطح کم‌آبیاری (50، 75 و 100 درصد نیاز آبی) بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین میزان رنگ‌دانه‌های فتوسنتزی در تیمار خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور متغیر و کمترین آن در روش خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور ثابت مشاهده شد. بیش‌ترین ارتفاع بوته در روش خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور ثابت با ارتفاع 68.8 سانتی‌متر مشاهده شد. نتایج نشان داد که بیشترین شاخص سطح‌برگ (2.15)، وزن ساقه خشک (76.5 گرم در بوته)، وزن خشک برگ (72.6 گرم در بوته)، عملکرد میوه (4.50 کیلوگرم در مترمربع) مربوط به تیمار 100 درصد نیاز آبی بود. بر اساس نتایج آزمایش، بیشترین صفات مذکور به‌ترتیب در آبیاری متداول، خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور ثابت و خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور متغیر مشاهده شد و روش خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور ثابت نسبت به خشک‌کردن جزئی منطقه ریشه به‌طور متغیر عملکرد بیشتری داشت.

Effect of partial rootzone drying and deficit irrigation on growth characteristics of tomato (Solanum lycopersicum L.)

Deficit irrigation is one of the ways to increase water productivity in irrigated lands. This study was conducted as a split plot experiment in a randomized complete block design with three replications on flat tomato cultivar at the Research Farm of Ferdowsi University of Mashhad, Iran, during the 2018 cropping season. Treatments included three irrigation methods including; usual irrigation, fixed partial rootzone drying and alternative partial rootzone drying as main plots and three levels of deficit irrigation (50, 75 and 100% of field capacity) as subplots. Results show that the highest and lowest concentration photosynthetic pigments observed in the alternative partial rootzone drying and the fixed partial rootzone drying respectively. Maximum plant height (68.8 cm) was observed in fixed partial rootzone drying. Results show that, the maximum leaf area index (2.15), stem dry weight (76.5 g.plant1), leaf dry weight (72.6 g.plant1) and fruit yield (4.50 kg.m2) was found in 100% field capacity. According to the results of the present study, the best result observed in usual irrigation, fixed partial rootzone drying and alternative partial rootzone drying respectively. Fruit yield in fixed partial rootzone drying was more than the alternative partial rootzone drying method.