دسته بندی شبکه های آبیاری کشور براساس مسائل سازه های تنظیم و تحویل و ارائه راه کارهای مشترک بهبود عملکرد آن ها

مشکل کمبود آب و محدود بودن منابع تامین آب، اهمیت بهره‌برداری بهینه از آب را در شبکه‌های آبیاری بیشتر از گذشته نمایان ساخته است. در اکثر مطالعات انجام‌شده راه‌کارهای بهبود عملکرد در یک شبکه و به صورت موردی برای شبکه‌ها بیان شده‌اند و نتایج به صورت عام بین شبکه‌ها به اشتراک گذاشته نشده است. این تحقیق، در گام اول به دسته‌بندی شبکه‌های آبیاری کشور بر اساس مشکلات سازه های کنترل و تنظیم سطح آب در کانال‌های اصلی پرداخته و در ادامه اقدام به ارایه راهکارهای مشترک بهبود عملکرد پرداخته است. برای دسته‌بندی شبکه‌های مشابه کشور از دیدگاه مسایل و مشکلات سازه‌های کنترل و تنظیم از روش خوشه‌بندی کلاسیک kmeans استفاده شد. برای این منظور ابتدا معیارهای موثر گردآوری و با تکنیک ahp اولویت‌بندی شدند. معیارهای با وزن بالای 7 درصد که بهترین نتایج را داشتند، جهت تهیه ماتریس خوشه‌بندی و ادامه کار استفاده شدند. 32 شبکه کشور در این تحقیق در 7 خوشه دسته‌بندی شدند. معیارهای وسعت شبکه، قدمت و ظرفیت و تعداد سازه‌ها تاثیرگذارترین عوامل در ایجاد خوشه‌ها بودند. 38 پرسشنامه از شبکه‌ها از کمیته ملی آبیاری و زهکشی دریافت و در تجزیه و تحلیل بکار گرفته شد. پس از بررسی پرسشنامه‌ها، مشکلات مشترک بین شبکه‌های واقع در هر خوشه مشخص شدند. بیش‌ترین مشکلات مشترک بین همه شبکه‌ها، آسیب‌های ضمن بهره‌برداری، نیاز به مرمت یا بازسازی، رسیدگی پی در پی و دست‌کاری مصرف‌کنندگان عنوان‌شده‌اند. در ادامه راهکارهای مشترک برای برطرف نمودن مشکلات مذکور و بهتفکیک هر خوشه ارایه گردید.