پایش کیفی آب شرب با استفاده از شاخص‌های آنتروپی (مطالعه موردی: آبخوان مرکزی دشت بیرجند)

در این پژوهش با نگرشی نو بر پایه تئوری آنتروپی، ارزش منطقه‌ای چاه های نمونه برداری آبخوان مرکزی دشت بیرجند و کیفیت آب زیرزمینی از نظر شرب مورد بررسی قرارگرفت. با توجه به سازندهای دشت و هم چنین مشکل کروم و نیترات آب زیرزمینی منطقه، پایش کیفی مقادیر نیترات و کروم با استفاده از تئوری آنتروپی بررسی شد تا تعداد چاه های بهینه در آبخوان جهت پایش دقیق این دو پارامتر مشخص گردد. نتایج بررسی روند تغییرات پارامترهای کروم و نیترات در سطح منطقه نشان دهنده روند افزایشی مقادیر نیترات و کروم در دوره آماری 13931384 در بیش تر چاه های مورد بررسی بود. بیش ترین نرخ افزایشی در مقادیر نیترات مربوط به چاه شماره 11 رکات و در مورد مقادیر کروم مربوط به چاه های شماره 4 رکات و مدرس بود. نتایج به‌دست ‌آمده از پایش کیفی این دو پارامتر نشان داد که از 19 چاه نمونه برداری مورد بررسی در دشت، چاه شماره 3 رکات و شماره 4 مدرس از نظر انتقال اطلاعات کروم و چاه های شماره 5 رکات و 13 علی‌آباد از نظر انتقال اطلاعات نیترات در وضعیت بحرانی (کم ترین رتبه‌ها و ضعیف‌ترین وضعیت) قرار داشت و استفاده از داده های برداشتی آن ها اطلاعات آبخوان را به درستی بیان نمی کند. از دیگر نتایج مهم به دست آمده در این پژوهش قرار گرفتن تمامی چاه های مورد بررسی در وضعیت نامطلوب کیفی و متوسط در مصارف شرب از دیدگاه آنتروپی وزن دار است. بر اساس آنتروپی شاخص کیفیت آب، 63 درصد از کل نمونه‌های آب زیرزمینی مورد بررسی دارای رتبه سه و 37 درصد دارای رتبه چهار از نظر کیفیت آب برای مصرف شرب است.