ارزیابی روند خشک‌سالی در استان فارس با استفاده از شاخص شدت خشک‌سالی پالمر

خشک سالی از بلایای محیطی است که فراوانی آن به‌‌ویژه در نواحی خشک و نیمه‌خشک بسیار زیاد می‌باشد. امروزه شاخص‌های خشک سالی به عنوان ابزاری مناسب برای اقدامات مدیریتی و به دنبال آن مقابله با پدیده‌ی خشک سالی، به طور وسیعی در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از این شاخص‌ها، شاخص شدت خشک سالی پالمر ( pdsi) است که در بسیاری از نقاط جهان جهت بررسی شرایط خشک سالی و تداوم آن مورد استفاده قرار‌ گرفته ‌است. در این مقاله وضعیت خشک سالی استان فارس با استفاده از این شاخص طی دوره‌ی آماری 20 ساله ( 2014-1995) و با توجه به داده‌های هواشناسی 6 ایستگاه هواشناسی مختلف استان فارس مورد ارزیابی قرار‌گرفت. نتایج نشان داد سال 2010 برای ایستگاه‌های آباده، داراب و فسا و سال 2001 برای ایستگاه‌های اقلید و لار در سال 1996 برای ایستگاه شیراز خشک‌ترین سال‌ها در بازه‌ی آماری 2014-1995 بودند. در این بازه‌ی زمانی در ایستگاه‌ها تغییرات بارش نیز مشاهده شد که در سال‌های ذکر شده برای شدیدترین خشک سالی‌ها افت بارش مشاهده شد. البته در تمام ایستگاه‌ها در سال 2010 افت شدیدی در بارش وجود داشت که نشان دهنده‌ی وضعیت خشکی در این سال بود.