بررسی تاثیرخودکارسازی شبکهی آبیاری دشت قزوین بر بهبود بهره برداری با رویکرد دینامیک سیستم ها

به کارگیری فناوری‌های خودکار در شبکه های آبیاری در درازمدت بر عملکرد شبکه موثر و تاثیرات متقابلی با سایر عوامل موثر در عملکرد شبکه دارد.هدف از این تحقیق شناسایی الگوهای رفتاری مرتبط با خودکارسازی و ارایه ی مدل کاربرد خودکارسازی در شبکه ی آبیاری قزوین با رویکرد دینامیک سیستم ها است. برای این منظور پس از تعیین دینامیک های غالب حاکم بر کاربرد خودکارسازی در شبکه ی آبیاری قزوین و تهیه مدل مفهومی بر اساس پرسش نامه های تکمیل شده و مصاحبه ی حضوری با مسئولین شرکت بهره برداری و تعدادی از کشاورزان، مدل کمی کاربرد خودکارسازی برای شبکه توسعه یافت. این مدل با استفاده از شاخص های کفایت، راندمان، عدالت و انعطاف پذیری و با شناخت دینامیک های فنی، مدیریتی، اقتصادی و اجتماعی موثر، بر کاربرد خودکارسازی و عوامل تاثیرپذیر از آن ها که می تواند منجر به بهبود مطلوبیت در شبکه شود، استخراج گردید. سپس صحت سنجی مدل تحت آزمون های مختلف انجام و در ادامه گزینه های اصلاحی با توجه به اثرات درازمدت آن ها، جهت بهبود مطلوبیت شبکه پیشنهاد شد.با اعمال گزینه های اصلاحی از قبیل، جلب اعتماد و مشارکت کشاورزان در فرآیند خودکارسازی، ارتقا سطح آگاهی و مهارت بهره برداران و تخصیص بودجه و اعتبارات سرویس و خدمات خودکارسازی بر اساس میزان موردنیاز در کل شبکه،سطح مطلوبیت بین 9.5 تا 21.13 درصد بهبود خواهد یافت.