بازسازی دادههای بارش با استفاده از روشهای سنتی و زمینآماری مطالعه موردی: ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم سیساب، خراسان شمالی

میان یابی داده های ناقص و اندازه گیری نشده بارش در یک ایستگاه، با استفاده از داده های معلوم در ایستگاه های مجاور امکان پذیر می باشد. روش سنتی وزن دهی معکوس فاصله و نیز روش زمین آمار کریجینگ از مهم ترین روش های میان یابی برای این منظور می باشند. در این تحقیق به منظور میان یابی داده های ناقص بارش هفتگی در ایستگاه تحقیقات منابع طبیعی و کشاورزی سیساب در استان خراسان شمالی، از روش های وزن دهی معکوس فاصله اصلاح شده، کریجینگ معمولی و کوکریجینگ استفاده شد. برای این منظور از داده های بارش به طول آماری سی سال (1358-1388) در 11 ایستگاه باران سنجی مجاور ایستگاه سیساب، استفاده گردید. نتایج آزمون تی تست نشان داد که در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری بین داده های واقعی و داده های برآورد شده در روش های مذکور وجود ندارد. برای ارزیابی میزان خطا و انتخاب بهترین روش، از آماره های ضریب تعیین، مجذور میانگین مربعات خطا، میانگین خطای مطلق، میانگین خطای اریب و نیز شاخص نسبت میانگین مجذور مربعات خطا به انحراف معیار، استفاده گردید. نتایج این تحقیق با توجه به آماره های خطا، نشان داد که اگر چه هر سه روش از دقت خوبی برخوردار بوده اند، اما روش کوکریجینگ با در نظر گرفتن ارتفاع به عنوان متغیر کمکی، مقادیر بارش را با دقت بیش تری نسبت به دو روش دیگر برآورد کرده است. در این تحقیق، در تحلیل کریجینگ، مناسب ترین نیمه واریوگرام از نوع کروی و دامنه تاثیر بین 15 تا 25 کیلومتر حاصل شده است.