مطالعه و ارزیابی روش‌های توسعه‌یافته تخمین پارامترهای نفوذ در آبیاری جویچه‌ای معمولی و یک در میان ثابت

پارامترهای معادلات نفوذ، در ارزیابی و طراحی سیستم های آبیاری نقش اساسی دارند و به منظور افزایش بازده آبیاری ضروری است که با دقت فراوان تخمین زده شوند. در این مطالعه، روش های دو نقطه ای الیوت و واکر3، دو نقطه ای ابراهیمیان و همکاران، یک نقطه ای شپارد4 و همکاران، بهینه‌سازی چند سطحی و پیشروی بنامی و افن5 با داده های اندازه گیری شده ارزیابی و مقایسه شدند، و دقت هر یک از آن ها در برآورد حجم نفوذ آب به خاک و تخمین مرحله پیشروی در آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان ثابت در یک خاک رسی تعیین شد. بدین منظور، جویچه هایی به طول 70 متر، عرض 0.75 متر، شیب تقریبی 0.0075 متر بر متر و شدت جریان ورودی برای آبیاری اول 0.9 و آبیاری های دوم و سوم 1.1 لیتر بر ثانیه، ایجاد گردید. نفوذ آب در جویچه ها با استفاده از روش ورودی خروجی در مزرعه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که، براساس تخمین پارامترهای نفوذ، در برآورد میزان آب نفوذ یافته به خاک، روش های بهینه سازی چند سطحی و دو نقطه ای الیوت و واکر در آبیاری جویچه ای معمولی به ترتیب با 14.9 و 17.87 درصد و در آبیاری جویچه ای یک در میان ثابت به ترتیب با 12.1 و 25.92 درصد دارای کم ترین خطای نسبی می باشند. و روش یک نقطه ای شپارد در برآورد میزان آب نفوذ یافته به خاک، در آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان ثابت به ترتیب با 40.53 و 33.37 درصد بیش ترین خطای نسبی را دارد. روش بهینه سازی چند سطحی کم ترین rmse را در برآورد حجم کل آب نفوذ یافته در آبیاری جویچه ای معمولی و یک در میان ثابت داشت. در پیش بینی مرحله پیشروی با استفاده از روش های مختلف در آبیاری جویچه ای و یک در میان ثابت روش های یک نقطه ای شپارد و دو نقطه ای الیوت و واکر به ترتیب آبیاری با 18.71 و 28.91 درصد و 17.51 و 34.4 درصد دارای کم ترین خطای استاندارد بوده اند. مقایسه نتایج روش بهینه سازی چندسطحی با روش دونقطه ای الیوت و واکر نشان داد که درصد اختلاف این دو روش در برآورد حجم نفوذ آب به خاک در آبیاری جویچه ای معمولی کم و حدود 3 درصد می باشد. به همین جهت می توان روش بهینه سازی چند سطحی را برای برآورد دقیق تر حجم نفوذ آب در جویچه ها در شرایط خاک مشابه استفاده کرد.