تحلیل تجربی نقش بخشهای اقتصادی در تغییر نرخ بیکاری در ایران

در این مقاله ابتدا مختصرا به انواع بیکاری در اقتصاد اشاره و سپس به معرفی سیاست مدیریت تقاضا پرداخته شده است. در ادامه، ضمن بیان این نکته که بیکاری موجود در ایران ترکیبی از انواع مختلف( شامل بیکاری اصطکاکی، بیکاری ساختاری و بیکاری ادواری) می باشد، تاکید گردیده که در این ترکیب، بیکاری ساختاری ازوزن و اهمیت بالاتری برخوردار می باشد. در این مقاله به برخی مطالعات تجربی صورت گرفته در خصوص تاثیر رشد اشتغال در بخش های مختلف اقتصادی بر نرخ بیکاری و همچنین تبدیلات ساختاری اشتغال در بخش ها اشاره گردیده است. در پایان به برآورد دو معادله به منظور پاسخ به این سوال که در اقتصاد ایران کدامیک از بخش های اقتصاد، نقش موثرتری در کاهش بیکاری داشته است، اقدام گردید. بر اساس نتایج بدست آمده طی دوره(79-1350) رشد اشتغال در بخش صنعت قادر به کاهش نرخ بیکاری نبوده، اما رشد اشتغال بخش خدمات بطور موثری در کاهش نرخ بیکاری در ایران نقش داشته است. از سوی دیگر، افزایش در ارزش افزوده بخش صنعت نرخ قادر به کاهش نرخ بیکاری نبوده ، در حالیکه افزایش در ارزش افزوده بخش خدمات به طور معنی داری نرخ بیکاری در کشور را کاهش داده است.