مدل‌سازی روابط دولت و پیمانکار در شرایط کمبود اعتبارات عمرانی با استفاده از نظریه بازی‌ها (مطالعه موردی: پروژه‌های انرژی)

در این مطالعه، با استفاده از روش نظریه ‏بازی‌ها، در قالب بازی‏های همکارانه، به تحلیل اثر کمبود اعتبارات عمرانی بر پروژه‏های انرژی پرداخته شده است. برای مطالعه موردی، پروژه‏های عمرانی استانیِ بخش انرژی در سال‏های 1389 و 1390 انتخاب شد. در بخش نظری، به طراحی مدل پرداخته شد. سپس، کمبود اعتبارات عمرانی، به منزله عاملی موثر بر نحوه اجرای پروژه‏های انرژی، در مدل وارد شد. در بخش تجربی، بر اساس روابط و تعادل‏های به‌دست‌آمده از مطالعه موردی و همچنین با استفاده از مدل راه حل چانه‏زنی نش به پیامدهای یک بازی همکارانه پرداخته شد. بر اساس نتایج این مطالعه، دو بازیکن (دولت و بخش خصوصی (پیمانکار)) ایتلاف همکارانه را انتخاب کردند، زیرا با انتخاب آن سود بیشتری، نسبت به حالت ایتلاف مستقل، به‌دست می‏آورند و در این حالت قدرت چانه‏زنی دولت بیشتر است. با اینکه نرخ تنزیل کمتری دارد، پیمانکار بیم دارد که دولت پروژه‏ها را با پیمانکار‏های خود به انجام برساند؛ به همین دلیل، پیمانکار قدرت چانه‏زنی کمتری خواهد داشت و سهم دولت از پیمانکار در ایتلاف همکارانه بیشتر خواهد بود.