تحلیل عوامل موثر بر شهرت مقام پولی در ایران

شهرت مقام پولی باورِ بنگاه‌های اقتصادی به مقام پولی در کنترلِ شکافِ تورم مشاهده‌شده از تورم هدف‌گذاری‌شده یا اریب تورمی است. مقام پولی، از یک سو، با جلب اعتمادِ بنگاه‌های اقتصادی به سیاست‌های خود می‌تواند به کاهش انتظارات تورمی و در نهایت، کاهش اریب تورمی منجر شود. از سوی دیگر، فشار دولت به مقام پولی برای تامین کسری بودجه‌ـ به‌ویژه در شرایط رکود‌ـ یا سیاست‌های کاهش بیکاری باعث افزایش اریب تورمی و کاهش شهرت مقام پولی می‌شود. در این تحقیق، برای آزمون شهرت مقام پولی بر اساس شرط چیسل- پرن[1] از آماره تی استودیانت دوطرفه و برای تحلیل عوامل موثر بر آن طی سال‌های 1358 تا 1388 (انتهای برنامه چهارم توسعه) از الگوی شهرت برو[2] و گوردن[3] (1983)‌ـ که مبنای الگوهای شهرت در اقتصاد پولی است‌ـ با تحلیل رگرسیونی و کاربردِ الگو‌های خودبرازش‌کننده هم‌جمع ِمیانگین متحرک[4]، و تصریحِ خطی- لگاریتمی استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد مقام پولی در فرایند بلندمدت‌ـ در طی سال‌های برنامه دوم، سوم و چهارم توسعه کشور‌ـ شهرت نداشته است. رشد قیمت نفت با وقفه‌ای، افزایش تولید ناخالص واقعی داخلی و کاهش تغییرات در بیکاری با سه وقفه از عوامل موثر در افزایش شهرت مقام پولی بوده و سیاست‌های مصلحت‌گرایانه مقام پولی (رشد نقدینگی با دو وقفه) و عدم شهرت در دوره‌های قبلی (با دو وقفه) از عوامل موثر در کاهش شهرت مقام پولی بوده است. [1]. chisel-prone’ credibility [2]. barro [3]. gordon [4]. autoregressive integrated moving average (arima)