مدل‌سازی سیستم پویای مالیات بر ارزش زمین در اقتصاد ایران

نظام مالیاتی موجود در ایران نتوانسته است از دیگر کارکردهای مالیات به­ شکل ابزار تنظیم‌کننده بازار بهره‌برداری کند. زمین یکی از عوامل تولید است که می­تواند از سوی دولت‌ها با هدف کنترل سوداگری، تخصیص بهینه منابع و کسب درآمد موضوع اخذ مالیات واقع شود. در مطالعه حاضر، با استفاده از رویکرد پویایی سیستم[1] موضوع تاثیرات وضع مالیات بر زمین در اقتصاد ایران در یک دوره بلندمدت به­ عنوان سیاستی مبتنی بر نظریه اقتصادی مدل­سازی و در قالب سه سناریو بررسی شده است. پویایی سیستم یک روش شبیه‌سازی شبه تجربی است که در درک سیستم­ها توانمندی خاصی دارد. این روش بر پایه ساختار مدار کنترلی بنا شده است و امکان مطالعه ساختار و رفتار سیستم‌های پیچیده اقتصادی، اجتماعی را فراهم می‌کند. نتایج حاصل از اجرای سناریوی وضع 1 درصد مالیات بر ارزش زمین نشان­دهنده حذف کامل تقاضای سودگرانه زمین، پایداری نسبی قیمت زمین پس از پنج سال و افزایش دو برابری بهره­وری زمین پس از یک سال به ­همراه رشد سه برابری زمین­های ساختمانی در پایان دوره مطالعه است. نتایج همچنین تایید می­کنند که با افزایش درصد رشد جمعیت میزان کارایی و ساخت­وساز ناشی از وضع مالیات بر ارزش زمین ارتقا می­یابد. مدل تحقیق با استفاده از نرم­افزار وِنسیم[2] برازش شده است. طبقه­بندی jel: c51، h71، p16