برگشت ناپذیری در تخصیص منابع زیست‌محیطی: کاربرد الگوی کروتیلا- فیشر در تخصیص بهینه‌ی آب رودخانه‌ی زرینه‌رود

توسعه‌ی منابع آبی و انتقال آب از حوضه های آبریز به مناطق دیگر جهت مصارف شهری، تجاری و صنعتی و عدم توجه به حقوق آبی اکوسیستم های طبیعی به‌ویژه در مناطق پایین دست، سبب صدمات جبران ناپذیر و برگشت ناپذیری به اکوسیستم طبیعی در دوره های جاری و آتی می شود و رفاه نسل های حال و آتی را کاهش می دهد، به‌ویژه این‌که اگر منافع حاصل از حفاظت و صیانت از این منابع فزاینده در نظر گرفته شود، زیان های رفاهی قابل ملاحظه‌ای را متوجه آیندگان خواهد کرد.بهره‌برداری گسترده از رودخانه های ورودی به دریاچه‌ی ارومیه، به‌ویژه زرینه‌رود، سبب به‌وجود آمدن خطرات زیست محیطی جبران ناپذیری شده که ابعاد بین المللی به خود گرفته است. در مطالعه‌ی حاضر با در نظر گرفتن ارزش‌های برگشت‌ناپذیر زیست‌محیطی برای یک منبع آبی با کارکردهای اقتصادی و زیست‌محیطی نرخ بهینه‌ی برداشت در قالب یک مدل کنترل ارایه و سپس بر مبنای داده‌های تجربی، برای زرینه رود وضعیت برداشت از آب رود با در نظر گرفتن برگشت ناپذیری در دو حالت وجود و عدم وجود انباشت برگشت‌ناپذیری از دوره‌های قبل به کار برده شده است. نتایج نشان می‌دهد که در دوره مطالعه همواره برداشت‌ از آب منبع بیش‌تر از حد بهینه‌ای است که توسط مدل ارایه شده است و این امر موجب ایجاد و تشدید برگشت‌ناپذیری در اکوسیستم رودخانه می‌گردد. طبقه‌بندی: q25, q27, q57, c61