ارزیابی شاخص های حمایت شغلی در ایران

انجام تحلیل های کمی برای ارزیابی تاثیر مقررات بازار کار نیازمند ساختن شاخص هایی بااستفاه از مولفه های مهم مقررات مزبور است . دراین مقاله دو شاخص مهمی که دراغلب تحقیقات تجربی استفاده می شوند با عنوان شاخص امنیت شغلی و شاخص مقررات حمایت شغلی در مورد قراردادهای دائم برای ایران محاسبه شده است .شاخص امنیت شغلی هزینه تنزیل شده انتظاری در زمان استخدام کارگر در صورت اخراج وی از بنگاه در آینده را محاسبه می کند . این شاخص سه مولفه مهلت قانونی فسخ قرارداد ،‌ میزان پرداخت برای اخراج موجه و میزان پرداخت برای اخراج ناموجه را در بر دارد . روند شاخص امنیت شغلی نشان دهنده آن است که در میان 37 کشور ، قانون کار ایران از نظر شاخص مزبور دارای رتبه 35 است . ان شاخص پس از تصویب قانون کار جدید در سال 1369 نسبت به قانون کار قبلی،‌ نزدیک به دو برابر افزایش یافت . مقدار شاخص کلی مقررات حمایت شغلی نیز نشان میدهد که ایران بین 28 کشور مورد مطالعه ، دارای سخت ترین مقررات حمایت شغلی در رابطه با قراردادهای دائم است که درآن همزمان ، الف. توانایی کارفرما برای اخراج کارگر به واسطه الزامات شکلی به شدت محدود شدهاست . ب. هزینه های مستقیم اخراج بسیار بالا است و ج . اخراج بر حسب مولفه های مانند نحوه تعریف اخراج موجه و ناموجه ، طول مدت دوره آزمایی ، حوزه اختیارات دادگاه و غیره بسیار دشوار است .