ارزیابی نقش سیاست احتیاطی کلان بر ریسک‌پذیری بانک‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف این مقاله بررسی آثار سیاست‌های احتیاطی کلان بر میزان ریسک‌پذیری بانک‌ها در نظام بانکی ایران است. برای این منظور، با استفاده از روش داده‌های ترکیبی پویا و تخمین‌زن گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی (gmm-sys)، یک مدل تجربی برای تحلیل تاثیر سیاست‌های احتیاطی کلان بر ریسک‌پذیری بانک‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال‌های 1390-1398 ارائه شده است. در این چارچوب، ارزیابی و تحلیل اثرات بالقوه ابزارهای احتیاطی کلان، از جمله سپرهای سرمایه ضدچرخه‌ای، ذخیره قانونی و محدودیت‌های نسبت وام به ارزش بر رفتارهای ریسک‌پذیری بانک‌های مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان می‌دهد ریسک‌پذیری بانک‌ها با تقویت نظارت‌های احتیاطی کلان مورد اشاره کاهش می‌یابد. همچنین با توجه به اهمیت چرخه‌های رونق و رکود اعتباری و تاکیدات کمیته بال بر آن، در مدل‌سازی و برآوردها، به‌طور خاص نقش چرخه‌های اعتبار در مکانیزم انتقال سیاست‌های احتیاطی کلان نیز مورد توجه بوده است، که البته طبق نتایج به‌دست آمده رابطه‌ معناداری میان چرخه‌های اعتباری و ریسک‌پذیری بانک‌های مورد مطالعه یافت نشده است. به‌طورکلی، نتایج این مطالعه نشان می‌دهند که سیاست احتیاطی کلان نقش مهمی در حفظ ثبات مالی سیستم بانکداری کشور دارد و می‌تواند نقش موثری در کاهش آسیب‌پذیری سیستم مالی داشته باشد. از این رو، لازم است مقام نظارتی بانکی کشور، توجه ویژه‌ای به این نوع سیاست داشته و توسعه و تکمیل مجموعه ابزارهای احتیاطی خود را بیش از پیش مدنظر قرار دهند.

evaluating the impact of macroprudentialpolicies on bank risk-taking, evidence fromtehran stock exchange

the purpose of this article is to investigate the effects of macroprudential policies on the banks’ risk-taking in the iranian banking system. to this aim, based upon a dynamic panel data model and a system generalized method of moment (gmm-sys), an applied model is presented to analyze the impact of macroprudential policies on the risk-taking of banks listed on the tehran stock exchange for the years 1390-1398. in thsis context, the evaluation and analysis of the potential effects of macroprudential instruments have been studied and evaluated. these instruments consist of countercyclical capital buffers, legal reserve requirements, and loan-to-value ratio restrictions on the banks’ risk appetite behaviors. the results of the study shows that the banks’ risk-taking is reduced by strengthening this macroprudential supervision, the role of credit cycles has been considered more extensively in modeling and estimation of the mechanism of transmission of macroprudential policies. this emphasis has been due to the importance of credit cycles and credit crunch highlighted by the basel committee. however, according to the results, no significant relationship was found between credit cycles and risk-taking of the sampled banks. in general, the results display that macroprudential policy has an important role in maintaining the financial stability of the country’s banking system and helps reduce the vulnerability of the financial system. therefore, it is necessary for the regulatory authority of the banking system to pay more attention to the development and employment of precautionary tools.jel classification: c33, e58, g28