تخمین هزینه جابه‏ جایی نیروی کار در یک مدل ساختاری اقتصاد ایران

در این پژوهش مدلی ساختاری از بازار کار در ایران ارائه شده است و به کمک داده‌های خرد خانوار، هزینه جابه‏جایی بین‌بخشی نیروی کار تخمین زده شده است. در این تحقیق علاوه بر در نظر گرفتن متغیرهای تحصیلات، جنسیت، سن و محل سکونت، هزینه جابه ‏جایی متغیر (غیریکسان) بین بخش‌های مختلف اقتصادی نیز برآورد شده است. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت که: 1) هزینه جابه‏جایی بین بخشی در اقتصاد ایران بزرگ و بین 3 تا 11 برابر متوسط درآمد سرانه است. 2) هزینه جابه‏ جایی برای زنان، نیروی کار تحصیل کرده، مسن و روستایی بیشتر است. 3) در صورتی که این هزینه‌های جابه‏جایی به صفر کاهش یابد، تولید در بخش قابل مبادله و غیرقابل مبادله 36 و 16 درصد افزایش می‌یابد. نتایج این تحقیق به‏روشنی نشان می‌دهد که اعمال سیاست‌های تغییرات شدید می‌تواند هزینه رفاهی بالایی در بخش نیروی کار داشته باشد. تجربه افراد در یک بخش به سختی و با تاخیر فراوان به بخش دیگر قابل انتقال خواهد بود.

Estimates of Labor Mobility Costs in a Structural Model of Iran Economy

In this study, we construct a structural model of labor market in Iran in order to estimate the labor mobility cost using micro data. The model benefits from heterogeneity in age, gender, household location, and education and estimate varying labor mobility costs conditional on these factors and the origin and destination of the mobility. We find that 1) intersectoral labor mobility in Iran is substantial and range between 3 to 11 times of average per capita income 2) the labor mobility costs is higher for women, educated laborer, old, and rural population 3) if the cost vanishes to zero, the production in tradable and nontradable sector increase by 36 and 16 percent, respectively. These estimates provide significant evidence that implementing major policy changes can bring substantial welfare loss especially for laborers with lower education and in rural areas.  JEL Classification: J61, J21, C15