رشد اقتصادی و همگرایی منطقه ای در ایران

با توجه به این فرض همگن بودن از درجه تابع تولید مدلهای رشد نئوکلاسیک یکی از فرضیه های استخراج شده از این مدل فرضیه همگرایی است . در شکل مطلق آن فرضیه همگرایی ادعا میکند که اگر کشورها و مناطق مختلف سطح تولید سرانه تعادلی بلندمدت و یکسانی در چارچوب مدل رشد نئوکلاسیک داشته باشد کشورها یا مناطق دارای تولید سرانه ی پایین تر دارای نرخ رشد تولید سرانه بالاتری هستند . شکل شرطی این فرضیه ادعا می کند کشورهای دورتراز سطح تولید سرانه بلند مدت خود دارای نرخ رشد سطح تولید سرانه بالاتری هستند و بدین ترتیب عواملی که سطح تولید سرانه بلندمدت را تولید می کنند می توانند بر روی نرخ رشد انتقالی تاثیر بگذارند و در نتیجه کشورها یا مناطق دارای تولید سرانه ی پایین تر الزاما دارای نرخ رشد بالاتری نیستند . در مقاله حاضر پیشبرد اصلی آن است که به سپرده های دیداری به طرح آزمونی را همگرایی مناطق یا استانهای ایران پرداخته شده است . شواهد تجربی حمایت چندانی از همگرایی منطقه ای در ایران نمی کند .