بررسی کارایی دانشگاههای بزرگ دولتی ایران با استفاده از روش DEA

بررسی کارایی بخشهای مختلف اقتصادی بخصوص اندازه گیری کارایی بخش عمومی از مباحث مهم اقتصادی به شمار می آید و از اهمیت خاصی برخوردار است . معیارهایی که برای اندازه گیری کارایی به کار می رود به دو دسته کلی تحلیل نسبت و تحلیل مرز کارایی تقسیم می شوند . در روش تحلیل مرز کارایی ، ابتدا مرزی به عنوان مرز کارایی تولید یا هزینه در نظر گرفته شده و فعالیت بر روی مرز به عنوان بهترین عملکرد و زیر مرز به عنوان ناکارایی تلقی می شود . یکی از روشهایی که برای تخمین مرز کارایی و اندازه گیری کارایی وجود دارد ، روش برنامه ریزی خطی است که در آن فرم تبعی خاصی برای مرز کارایی در نظر گرفته می شود و به آن تحلیل پوش داده ها dea می گویند . در این مقاله با استفاده از روش dea کارایی فنی نهاده 36 دانشگاه بزرگ کشور اندازه گیری شده است وطبق نتایج به دست آمده با فرض وجود بازدهی ثابت نسبت به مقیاس ، 14 دانشگاه و با فرض وجود بازدهی متغیر نسبت به مقیاس ، 16 دانشگاه کارا هستند . میانگین کارایی در فرض اول 808 درصد و در فرض دوم 858 درصد است .