اثر سیاست های تعدیل بر فقر و توزیع درآمد (مطالعه موردی سیاستهای برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران)

از آنجا که یکی از پیامدهای سیاستهای تعدیل اقتصادی ، تغییر شاخصهای فقر و نابرابری توزیع درآمد می باشد ، اطلاع از چگونگی این تغییرات می تواند در اتخاذ سیاستهای مناسبت مفید باشد . چارچوب مقاله حاضر بر اساس یک مدل تعادل عمومی is-lm شامل سه بخش ، تبیین گردیده است . روابط الگو با استفاده از اطلاعات آماری دوره 1338 تا 1372 و روش حداقل مربعات سه مرحله ای تکراری برآورد گردیده است . با استفاده از روش شبیه سازی توسط معیارهای مختلف ، هفت گزینه بر مبنای اهداف برنامه اول توسعه اقتصادی - اجتماعی ایران و سیاستهای جاری اقتصاد در دوره این برنامه ، شبیه سازی شده اند .نتایج شبیه سازی حاکی از آن است که : 1- سیاست کاهش ارزش پول ملی بیشترین و سیاست افزایش مخارج دولت کمترین تاثیر را بر گسترش فقر و نابرابری دارد . 2- تاخیر در اجرای سیاستهای تعدیل ، باعث افزایش کمتر نابرابری درآمد می گردد و سیاستهای جاری دولت نسبت به اهداف برنامه ، تاثیر کمتری بر افزایش نابرابری درآمد دارد . 3- شاخص نسبت افراد فقیر و شکاف درآمدی نشان می دهد که تاخیر در اجرای سیاستهای تعدیل در مقایسه با اجرای اهداف برنامه ، به رغم بهبود در نابرابری توزیع درآمد فقر را گسترش می دهد و اگر اهداف برنامه به طور کامل اجرا می شد . فقر بیشتر از زمان اجرای سیاستهای جاری گسترش می یافت . 4- شاخص های سن و فوستر ، گریر ، توربک به دلیل اینکه اثر توزیع درآمد و فقر را به طور همزمان در نظر می گیرد ، نشان می دهد که سیاستهای جاری دولت نسبت به سیاستهای برنامه تاثیر کمتری بر افزایش فقر دارد . تاخیر دراجرای سیاستهای برنامه ، باعث کاهش فقر می شود .