هم‌گرایی یا واگرایی در سرانه‌ی انتشار دی اکسید کربن در بین کشورهای عضو اوپک با تاکید بر کیفیت مقررات و کارایی دولت (رهیافت Gmm)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
برخورداری سجاد
|
|
منبع
|
تحقيقات اقتصادي - 1397 - دوره : 53 - شماره : 2 - صفحه:279 -301
|
|
|
|
|
چکیده
|
دستیابی به هدف کنترل و کاهش انتشار دی اکسیدکربن نیازمند شکل گیری توافق بین کشورها در سطح منطقه ای و جهانی است. کشورهای عضو اوپک به‌دلیل سهم بالای سوخت‌های فسیلی، انتشار دی اکسیدکربن بالایی را تجربه می کنند. آگاهی از توزیع انتشار دی‌اکسیدکربن در این گروه از کشورها، نقش مهمی در طراحی سیاست ها به منظور کنترل و کاهش انتشار دارد. هدف این مقاله، بررسی هم‌گرایی یا واگرایی در سرانه‌ی انتشار دی اکسید کربن در بین کشورهای عضو اوپک با تمرکز بر نقش کیفیت نهادها می‌باشد. به منظور دستیابی به این هدف، در چارچوب مدل رشد سولو سبز، از روش گشتاورهای تعمیم یافته (gmm) برای داده‌های ترکیبی کشورهای عضو اوپک در شکل پویای آن برای دوره‌ی 2015-1996 استفاده می‌شود. نتایج برآورد مدل تجربی، نشان می دهد هم‌گرایی مطلق و شرطی در سرانه‌ی انتشار دی‌اکسیدکربن در کشورهای مورد بررسی وجود ندارد و جریان تکنولوژی اثر منفی و جمعیت شهری و رانت منابع طبیعی اثر مثبت و معنادار بر انتشار دی اکسید کربن دارند. همچنین کیفیت مقررات، اثر منفی و معنادار و کارایی دولت، اثری مثبت و معنادار بر سرانه‌ی انتشار دی اکسید کربن در کشورهای مورد مطالعه دارند. با توجه به واگرایی در سرانه‌ی انتشار دی اکسید کربن، تلاش مقامات در کشورهای عضو اوپک در جهت هم‌گرایی با نقش محوری کیفیت مقررات می‌تواند نقش مهمی در کنترل و کاهش انتشار سرانه‌ی انتشار دی اکسید کربن داشته باشد.
|
|
کلیدواژه
|
هم‌گرایی، سرانه‌ی انتشار دی اکسید کربن، کیفیت نهادی، Gmm
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, دانشکده‌ی اقتصاد, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
barkhordari@ut.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|