اثرات توسعه‌ی مالی بر کاهش فقر در ایران

فقر یکی از مهم‌ترین مشکلات  دیرین کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه از جمله ایران است. برای حل این مشکل، مطالعات زیادی عوامل موثر بر فقر را مورد بررسی قرارداده‎اند. در این مقاله، نیز اثر توسعه ی مالی بر فقر مطلق در ایران، برای بازه‌ی زمانی 1364-1392و با استفاده از روش سری زمانی ساختاری مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته و از دو شاخص توسعه ی مالی عمق مالی و نسبت تسهیلات اعطایی سیستم بانکی به بخش غیردولتی تقسیم بر تولید ناخالص داخلی  استفاده شده است. نتایج برآورد مدل‌های تحقیق نشان می‌دهد که بر اساس هر دو شاخص توسعه‌ی مالی، توسعه‌ی مالی تاثیری غیرخطی و آستانه ای بر فقر مطلق داشته است. بدین معنا که تا قبل از حد آستانه ی مشخصی، توسعه ی مالی موجب بدتر شدن وضعیت فقر مطلق در جامعه می شود اما پس از عبور از این حد آستانه و گسترش توسعه ی مالی در کشور، گسترش توسعه‌ی مالی تاثیری مثبت و معنی دار بر کاهش فقر مطلق دارد. حد آستانه ای شاخص عمق مالی و نسبت تسهیلات اعطایی سیستم بانکی به بخش غیردولتی تقسیم بر تولیدناخالص داخلی به ترتیب 0/62 و 0/27 برآورد شده است.