بررسی کمی مزیت نسبی صادراتی کنسانتره میوه استان خراسان 79-1370

دوری جستن از وابستگی به صادرات تک محصولی از اولویتهای نخست سیاستهای امنیت اقتصادی است و این امر برای کشورهای در حال توسعه قابل اهمیت می باشد، لذا می بایست به سمت شناسایی قوتها قدم برداشت. مطالعه مزیت نسبی کالاها به ما اجازه می دهد که صحیح و بجا سیاستگذاری نماییم. لذا این پژوهش در این راستا به بررسی مزیت نسبی کنسانتره میوه در استان خراسان ، طی سالهای 79-1370 می پردازد. در سال 1379، از دید شاخص هزینه منابع داخلی(drc) تولیدکنسانتره در استان خراسان از نگرش توسعه صادرات و جایگزینی واردات، واجد مزیت نسبی حقیقی و اسمی می باشد. بررسیها برای سال 70 و 79 نشان می دهد که شاخص drc نسبت به تغییرات قیمت کنسانتره ( در دامنه معرفی شده) با کشش می باشد. مشاهده می شود که با افزایش قیمت کنسانتره و استمرار آن، کشش قیمتی drc کمتر شده و به سمت بی کششی سوق می یابد و با کاهش قیمت کنسانتره و استمرار آن، کشش قیمتی کنسانتره بیشتر می شود. لذا در سیاست تغییر قیمت کنسانتره، در ابتدای امر، سیاست بایستی به گونه ای باشد که قیمت کنسانتره کاهش نیابد و سپس سعی در افزایش آن باشد. بررسیها برای سالهای 70 و 79 نشان می دهد که شاخص drc نسبت به تغییرات ارز( در دامنه معرفی شده) دارای کششهای متفاوت می باشد؛ به طوری که با افزایش نرخ ارز، drc نسبت به تغییرات نرخ ارز بی کشش می باشد و با افزایش شکاف، کشش کاهش می یابد. در حالت کاهش نرخ ارز drc نسبت به تغییرات نرخ ارز، باکشش می باشد و با افزایش شکاف، کشش افزایش می یابد. بنابراین در سیاست تغییر نرخ ارز، در ابتدای امر، سیاست بایستی به گونه ای باشد که نرخ ارز کاهش نیابد و سپس سعی در افزایش آن باشد.