تدوین عوامل، ملاک ها و نشانگرهای ارزشیابی کیفیت مراکز رشد دانشگاهی

این دیدگاه وجود دارد که دانشگاه‌ها از طریق انتقال تکنولوژی باعث توسعه اقتصادی می‌شوند.  ایجاد و گسترش مراکز رشد کسب وکار، بحث های بی شماری در زمینه عملکرد آنها و مفید بودن آنها به عنوان ابزاری برای تشویق ایجاد کسب وکاری جدید و مشاغل، توسعه اقتصاد محلی و منطقه ای، تولید ثروت فردی و اجتماعی میان موافقان و مخالفان به راه انداخته است ]1[. با توجه به رشد، اهمیت و تاثیر مراکز رشد دانشگاهی  در توسعه ی اقتصادی از طریق ایجاد ارتباط بین دانشگاه و صنعت، هدف اصلی پژوهش حاضر تدوین عوامل، ملاک ها و نشانگرهایی می باشد که در ارزشیابی کیفیت مراکز رشد دانشگاهی به کار گرفته شود. این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی صورت گرفته و ابزار آن مصاحبه است. بدین ترتیب با 15 نفر از افراد خبره و کارشناس در زمینه ی مراکز رشد دانشگاهی و ارزشیابی، مصاحبه صورت گرفت. همچنین مقاله ها و پژوهش هایی که در تدوین شاخص های ارزشیابی مراکز رشد تلاش هایی انجام داده بودند در جهت تکمیل این  پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. داده های حاصل از مصاحبه با استفاده از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی، تجزیه و تحلیل شده اند. یافته های پژوهش در قالب 9 عامل طبقه بندی شده است. هر عامل شامل تعدادی ملاک می باشد که در مجموع 32 ملاک ایجاد شد و هرکدام از این ملاک ها شامل تعدادی نشانگر  می باشد که در مجموع 237 نشانگر استخراج شد. در این پژوهش سعی شد با توجه  به پژوهش ها داخلی و خارجی انجام شده در زمینه ارزشیابی و تدوین معیارهای ارزشیابی، مجمو عه ای تدوین شود که از جامعیت بیشتری برخوردار باشد.