تحلیل تجربی انتقال حرارت در مشعل متخلخل خانگی

در تحقیق حاضر یک مشعل متخلخل خانگی با سوخت گاز طبیعی جهت برآورد انتقال حرارت و سطح آلاینده‌های آن  مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفته است. مطابق استاندارد ملی، یک ظرف استاندارِ حاوی آب جهت انجام آزمون‌های بازده حرارتی، انتقال حرارت و آلاینده‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. محیط متخلخل مورد استفاده از جنس سیلیکون کارباید بوده و بر روی بستر آزمونی که به همین منظور طراحی و ساخته شده، نصب شده است. ظرف حاوی آب در طی یک فرایند گرمایشی و در محدوده‌ی کاری از نرخ آتش مشعل، بیشترین بازده حرارتی خود را با مقدار 29% و برای فاصله‌ی منتخب d=1.5 cm بین سطح مشعل و کف ظرف به‌دست آورده است. این بازده، با کمترین میزان انتشار آلاینده‌های nox و co که به‌ترتیب 2.2ppm و  4ppm است، نیز همراه است. همچنین انتقال حرارت همرفتی کف ظرف و دیواره‌ی آن به‌ترتیب 58%  و 28%  به همراه تابش از سطح و تابش شعله که به‌ترتیب 2% و 12% کلی انتقال حرارت را به خود اختصاص می‌دهند. در آزمایش دیگر با ثابت بودن توان حرارتی مشعل، نسبت هم‌ارزی مشعل مورد بررسی قرار گرفته و بیشترین بازده حرارتی، متناظر با φ=0.998 و برابر با 23.9% به‌دست آمده است. به‌دست آوردن محدوده‌ی مناسب عملکردی مشعل متخلخل خانگی از سه جنبه‌ی نسبت هم‌ارزی، نرخ آتش (توان) و میزان تولید آلاینده در کنار تحلیل انتقال حرارت از منظر جابجایی و تشعشع سهم اصلی این تحقیق است.

Experimental analysis of heat transfer in a residentioal porous media burner

This efficiency is also associated with the lowest emissions of NOx and CO pollutants, which are 2.2ppm and 4ppm, respectively. Also, the convective heat transfer of the bottom of the dish and its wall, respectively, 58% and 28%, along with radiation from the surface and flame radiation, which account for 2% and 12% of the total heat transfer, respectively. In another experiment, with the constant heat output of the burner, the burner equivalence ratio was investigated and the highest thermal efficiency, corresponding to φ = 0.998 and equal to 23.9%, was obtained. .