بررسی روند گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان دانشگاه افسری امام علی(ع)

از بین ابعاد مختلف تفکر، مطالعه تفکر انتقادی از موضوعات مسلط در ادبیات مربوط به تفکر است و با توجه به ماهیت آن، ضرورت دارد مراکز آموزش عالی کانون توجه خود را به جای محتوای موضوعات درسی، بر فرایند و مهارت‌های تفکر انتقادی معطوف کنند اما علی‌رغم اهمیت تفکر، نتایج پژوهش‌های مختلف بیانگر آن است که به طور کلی توانایی دانشجویان در استفاده از مهارت‌های تفکر انتقادی اندک است. در این رابطه بسیاری از صاحب‌نظران و متخصصان آموزش نظامی معتقدند آموزش‌های نظامی جاری در مراکز آموزشی، به اندازه کافی مهارت‌های تصمیم‌گیری را در دانشجویان توسعه نمی‌دهد. در این راستا و به منظور بررسی روند گرایش دانشجویان دانشگاه امام علی(ع) به تفکر انتقادی با استفاده طرح تلفیق (فن مثلث‌بندیِ درون‌روشی) روش‌های تحقیق توصیفیِ پانلی(طولی) و مقطعی، نمونه‌ای با حجم 210 نفر برای تحقیق مقطعی و 19 نفر برای تحقیق پانلی از دانشجویان این دانشگاه به طور تصادفی انتخاب و آزمون گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا به عنوان ابزار اندازه‌گیری به آنها ارایه و داده‌های مورد نیاز از آنها جمع‌آوری شد. پس از جمع آوری پرسش‌نامه‌ها و داده‌پردازی، داده‌های معتبر با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه(anova) و آزمون t-test برای گروه‌های وابسته(به صورت مقایسه‌های زوجی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند. نتایج حاصل بیانگر آن است که میانگین گرایش دانشجویان سال اول (121.5)، دوم (117.25) و سوم (112.68) به تفکر انتقادی دارای روند کاهشی است(f=4.049 و p < 0/05). علاوه بر این نتایج تحقیق طولی(پانلی) انجام شده در این تحقیق نیز همسو با نتایج تحقیق مقطعی بیانگر آن است که میانگین گرایش دانشجویان به تفکر انتقادی در سه مقطع زمانی ابتدای ترم (123.88)، پایان ترم (119.88) و پایان سال (114.12) دارای روند نزولی است که تفاوت میانگین‌های ابتدای ترم و پایان سال معنی‌دار است (t=2.23 و p < 0/05).