عوامل و شاخص های موثّر در رهبری و مدیریت فرماندهان نیروی زمینی در آینده

مقاله حاضر به بررسی عوامل و شاخص های موثّر در رهبری و فرماندهی، فرماندهان نیروی زمینی، و ترتیب اولویت عوامل و شاخص های مذکور و در نهایت ارایه الگوی مطلوب رهبری و مدیریت از دیدگاه فرماندهان و مدیران عالی این نیرو پرداخته است.پژوهش حاضر از نظر اهداف کاربردی، از نظر داده ها کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه، از نوع پیمایشی مقطعی است. جامعه آماری مورد پژوهش حاضر را همه فرماندهان و مدیران عالی نیروی زمینی تشکیل می دهد. برای انتخاب گروه نمونه معرف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و فرمول تعیین حجم نمونه، تعداد 100 نفر مشتمل بر 40 فرمانده و 60 مدیر انتخاب شدند. ابزار سنجش این پژوهش، یک پرسش‌نامه 140 سوالی است که توسط پژوهشگر آن را به مدد تیوری های رهبری و مدیریت و بررسی یافته های پیشین گردآوری شد و سپس براساس فن دلفی در سه مرحله برای متخصّصان ارسال گردید و در نهایت به وسیله آزمون تحلیل عاملی از نوع تجزیه به مولّفه های اصلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اعتبار ابزار سنجش به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه شد و مقدار اعتبار کل تست برابر 99/0 بود.برون داد اولیه نشان می دهد که دترمینان ماتریس همبستگی عددی غیر از صفر و نتیجه آزمون کرویت بارتلت از لحاظ آماری در سطح کمتر از 0001/0 معنادار است. برونداد عامل های شش گانه استخراج شده با روش pc با استفاده از شیوه واریماکس دوران داده شده و مجموعه ماده هایی که به طور مشترک با یک عامل همبسته بودند تشکیل یک پاره تست داده اند. نتایج تحلیل عاملی بیانگر آن است که عوامل موثّر در رهبری و مدیریت، فرماندهان نیروی زمینی مشتمل بر شش عامل است؛ عامل اول؛ سلامت معنوی (51%( با 33 شاخص، عامل دوم؛ سلامت روانی (9/7%) با 23 شاخص، عامل سوم؛ توانایی تخصّصی (2/3%) با 35 شاخص، عامل چهارم؛ توانایی رهبری (2/2%) با 21 شاخص، عامل پنچم؛ توانایی بلوغی (8/1%) با 11شاخص و عامل ششم؛ توانایی عمومی (6/1%) با 8 شاخص مشخص شد. در نهایت این شش عامل 68 درصد واریانس کل رهبری و مدیریت فرماندهان نیروی زمینی را تبیین کرد.