هزاره سوم و جنگ نرم آمریکا علیه ج. ا. ایران

وقوع انقلاب اسلامی ایران در 22 بهمن 1357، مصادف با یازدهم فوریه 1979 میلادی، صرف نظر از فروپاشی نظام 2500 ساله شاهنشاهی، منشا تحولات عدیده‌ای در منطقه خاورمیانه و در سطح دنیا گردیده است. این تحولات را می‌توان از جنبه‌های گوناگون مورد نقد و بررسی قرارداد. ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نظامی، ابعادی قابل ملاحظه در این راستا به نظر می‌رسند. بدیهی است چنین تحوّلی، نه تنها به عنوان یک پدیده انحصاری در جهان، حتی به عنوان رویدادی نادر و استثنایی در قرن بیستم قلمداد می‌گردد. رویدادی که تحت تاثیر آن، هیمنه پر صلابت قدرت‌های برتر جهان نظیر ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق با تمام بلوک‌بندی‌های سیاسی پس از جنگ‌های جهانی اول و دوم ساده‌تر از حد تصوّر در هم شکست و جهان شاهد آن بود که می‌توان با اتکا به یک نظام ارزشی، متاثر از مبانی ارزشمند و مستحکم، در مقابل ظلم ایستادگی کرد و شکست جنبه‌های مادی و ظاهری قدرتمندان مسلح به سلاح زر، زور و تزویر را شاهد بود. اما آنچه در این مقوله می‌تواند تاثیر شگرف و قابل ملاحظه‌ای را از خود به نمایش گذارد، برتری جنبه‌هایی از قدرت به گونه‌ای خلاف تصور و استنباط از معانی قدرت، که همواره تاثیر زور را در دستیابی به قدرت به عنوان عامل اصلی و اساسی فرض می‌نماید، خواهد بود. جنگ نرم با استفاده از قدرت نرم واژه‌ای است که شاید قدمت آن از نظر کاربردی، مفهوم به زحمت دو دهه را در برگیرد، اما می‌توان برای آن عمری به درازای عمر بشر در صحنه گیتی متصور شد. هر چند به ‌کارگیری آن در این قالب از نظر زمانی بسیار محدود و غیرقابل قیاس با عمر واقعی آن است.این مقاله بر آن است تا جنگ نرم را در ابعاد گوناگون، به عنوان جنگ سوم جهانی در هزاره سوم، مورد واکاوی قرار دهد و آن را از منظر مبانی، اصول و نظریه‌های مرتبط با هویت جنگ نرم و کشورهای جهان سوم (توسعه نیافته و یا در حال توسعه) با تاکید بر کشور ایران بررسی و راهکارهایی را پیشنهاد نماید.