بررسی تاثیرگذاری شاخص‌های ارتقا دهنده زیرساخت‌های فنی و قانونی برای توسعه دولت الکترونیک در ایران با رویکرد دولت به دولت(G2G)

دولت الکترونیک بحث برانگیزترین موضوع بعد از انقلاب صنعتی است که به عنوان ابزاری قدرتمند برای بهبود کارایی داخلی دولت و کیفیت ارایه خدمات و همچنین مشارکت بخش عمومی در نظر گرفته می‌شود. دولت بزرگترین سازمان در هر کشور است که سازمان‌های بزرگ دیگری را زیرمجموعه خود دارد. الکترونیکی شدن این سازمان بزرگ می‌تواند روابط بین سایر قسمت‌ها را تسهیل کرده و گام موثری در جهت پیشبرد اهداف جامعه باشد. به نظر می‌رسد برای قرار گرفتن ایران در رده کشور‌های جهان سوم، عمده موانع موثر بر عدم توسعه دولت الکترونیک در ایران زیرساخت‌های فنی و قانونی باشد. عدم توسعه یافتگی دولت الکترونیک پیامدهای محتملی چون ضعف در اجرای مردم‌سالاری هماهنگ با نیازهای روز مردم و همچنین عدم موفقیت در اجرای تمرکززدایی اختیارات و سازماندهی مجدد خدمات خواهد داشت. این تحقیق از نوع کاربردی و از حیث روش تحلیلی می‌باشد که بر آن است تا شاخص‌های ارتقا دهنده زیر ساخت فنی و قانونی را شناسایی و میزان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری هر یک را بسنجد، سپس آنها را اولویت‌بندی نماید و راهکارهایی را برای تسریع در توسعه دولت الکترونیک در ایران ارایه نماید.برای تعیین عوامل تاثیرگذار و تاثیرپذیر از تکنیک دیمتل استفاده گردیده و نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها بیانگر این است که بایستی در زمینه زیرساخت فنی شاخص «قابلیت‌های سازمانی» و در زمینه زیرساخت‌های قانونی و قانونگذاری، «ایجاد فضای باز سیاسی/دموکراسی» در اولویت قرار گیرند تا ارتقای آنها، توسعه دولت الکترونیک در ایران را تسریع نماید.