تحلیل کانونی رابطه پرورش مهارت های مبتنی بر توسعه پایدار با شایستگی نوآوری دانشجویان مهندسی

آینده پایدار با توسعه ذهنیت جهانی ازطریق پرورش مهارت‌ها و نوآوری در دانشگاه‌های پایدار شکل می‌گیرد. در این راستا هدف پژوهش، تحلیل کانونی پرورش مهارت‌های مبتنی بر توسعه پایدار بر شایستگی نوآوری دانشجویان مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان بوده است. روش پژوهش همبستگی بوده است که در جامعه دانشجویان تحصیلات تکمیلی گروه مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان با نمونه 265 نفری بر اساس روش تصادفی ساده در سال 1399 اجرا شده است. ابزار پژوهش دو پرسشنامه مبتنی بر مدل پرورش مهارت‌های مبتنی بر توسعه پایدار مولدرز و فونسیکا (2018) و مبتنی بر مدل شایستگی نوآوری دانشجویان کیانین و باتر (2018) بوده است. پایایی براساس آلفای کرانباخ به ترتیب 0.88 و 0.79 و روایی تاییدی و محتویی در هر دو ابزار مناسب گزارش شده است. روش تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار spss تحلیل کانونی و رگرسیون بوده است. نتایج نشان داد، بین کلیه مولفه‌هایی پرورش مهارت‌های مبتنی بر توسعه پایدار و شایستگی نوآوری دانشجویان مهندسی با ضریب تعیین 0.98 رابطه وجود دارد از طرفی کلیه مولفه‌های پرورش مهارت‌ها قدرت پیش بینی مولفه‌های شایستگی فردی، بین فردی و شبکه‌ای در نوآوری را دارند. می‌توان گفت در ایجاد شایستگی نواوری دانشجویان، مهارت‌های کلیدی بین فردی، تفکر سیستمی، پیش‌بینی کننده، هنجاری و راهبردی نقش دارند و دانشگاه‌ها با پرورش مهارت‌های پایدار در جهت ایجاد شایستگی ‌های نوآوری در شکل دهی آینده جامعه پایدار سازنده هستند.