اثربخشی رویکرد روان-آموزشی تفکر انتقادی بر سازگاری و اضطراب اجتماعی دانش‌آموزان دختر

حرکت از وضع موجود به وضع مطلوب آموزش‌وپرورش با وجود آشفتگی‏های هیجانی و اجتماعی امری مشکل و غیرممکن است. اطلاعات اندکی در خصوص نقش تفکر انتقادی بر آشفتگی‏های هیجانی و اجتماعی در دسترس است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی آموزش گروهی تفکر انتقادی بر سازگاری و اضطراب اجتماعی دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد صورت گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل 430 دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد در سال تحصیلی 98-97 بوده که با روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای چندمرحله‌ای 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش سازگاری اجتماعی bell (1961) و مقیاس اضطراب اجتماعی برای نوجوانان (sas- a، 1999) استفاده گردید. برنامه آموزش تفکر انتقادی در طول 8 جلسه 90 دقیقه‏ای طبق برنامه آموزشی تدوین‌شده بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان می‏دهد که بین میانگین سازگاری و اضطراب اجتماعی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی-داری مشاهده شد. بدین معنی که آموزش گروهی تفکر انتقادی (ct) بر افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش به‌طور معنی‏داری موثر بوده است.

the effectiveness of critical thinking psycho-educational approach on adjustment and social anxiety of female students

moving from the status quo to the desired state of education is difficult and impossible, despite the emotional and social turmoil. little is known about the role of critical thinking in emotional and social turmoil. therefore, the aim of this study was to investigate the group training of critical thinking (ct) on adjustment and social anxiety of female high school students in bojnourd. the method of the present study was a quasi-experimental with pre-test-post-test-follow-up and control groups. the statistical population of the study included 430 girls in the second year of high school in bojnourd in the academic year of 1998-99. and witnesses were randomly replaced. the instruments used in this study were bell social adjustment (1961) and the social anxiety scale for adolescents (sas-a, 1999). the critical thinking training program was performed on the experimental group during 8 sessions of 90 minutes according to the training program. the results of repeated measures analysis of variance show that there was a significant difference between the mean of adjustment and social anxiety in the experimental and control groups. this means that group training in critical thinking has been significantly effective in increasing social adjustment and reducing social anxiety in the experimental group.