نقش میانجی عدالت سازمانی در ارتباط بین رهبری تحول‏آفرین و جانشین‏پروری در آموزش عالی

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی عدالت سازمانی در ارتباط بین رهبری تحول‏آفرین و جانشین‏پروری در آموزش عالی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه مدیران (تعداد 200 نفر) دانشگاه خوارزمی بود که با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی ساده تعداد 120 نفر به‏عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده‏های پژوهش از سه ابزار پرسشنامه جانشین‏پروری (کیم، 2006)، رهبری تحول‏آفرین باس و اولیو (2004) و عدالت سازمانی (نیهوف و مورمن، 1993) استفاده شد. تجزیه‏وتحلیل داده‏ها نیز با روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل مفهومی پژوهش با داده‏های تجربی برازش دارد و عدالت سازمانی نقش میانجی را در ارتباط بین رهبری تحول‏آفرین با جانشین‏پروری دارد. بر این اساس رابطه متغیر رهبری تحول‏آفرین با جانشین‏پروری از طریق عدالت سازمانی مورد تایید قرار گرفت. بدین شرح که متغیر عدالت سازمانی نقش میانجی را در رابطه بین رهبری تحول‏آفرین با جانشین‏پروری نشان داد. همچنین متغیر پیش‏بین رهبری تحول‏آفرین اثر مستقیم و مثبت بر جانشین‏پروری مدیران داشت. بر اساس نتایج پژوهش می‏توان نتیجه گرفت که عدالت سازمانی در دانشگاه نقش تسهیل‏کننده را در توسعه برنامه‏های جانشین‏پروری دارد. بدین معنی که رهبری تحول‏آفرین در دانشگاه، از طریق عدالت سازمانی در ارتقاء و توسعه فرایند جانشین‏پروری تاثیرگذار است.

The Mediating role of Organizational Justice in the Relationship between Transformational Leadership and Succession Planning in Higher Education (Case study: Kharazmi University)

AbstractThe aim of the present study was to investigate the mediating role of organizational justice in the relationship between transformational leadership and succession planning in higher education. The research method was descriptive correlational. The statistical population of this study included all administrators (200 people) of Kharazmi University were selected by convenience sampling method. For data collection were used the three Questionnaire of succession planning (Kim, 2006), Bass Avolio (2004) transformational leadership, and organizational justice (Niehoff, and Moorman1993). Data analysis was done by using structural equation modeling in AMOS And Spss22 software. The results of structural equation modeling showed that the conceptual model of research with experimental data fits very well and organizational justice plays the role of a complete mediator in the relationship between transformational leadership and succession planning. Accordingly, the variable relationship between transformational leadership and succession planning through organizational justice was confirmed in the form of path analysis. Thus, the variable of organizational justice showed a facilitating role in the relationship between leadership and transformational leadership and succession planning. Also, the leading variable of transformational leadership had a direct and positive effect on the succession planning of administrators. It can be concluded from the results of the study that organizational justice in the university has a facilitating role in the development of succession planning programs. Thus, by adopting a transformational leadership approach at the university, organizational justice will be established at the university, and eventually the process of succession planning will be upgraded and developed.