مدل سازی تاثیر راهبردهای انگیزشی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان آموزش از دور

این پژوهش به منظور بررسی اثرات مستقیم و غیر مستقیم مولفه های انگیزشی بر پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان سیستم آموزش از دور انجام گرفت. جامعۀ آماری این پژوهش را دانشجویان ترم سوم و بالاتر دانشگاه پیام نور در نیمسال دوم سال تحصیلی 89 1388 تشکیل می‏داد که در سراسر کشور در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا  در رشته‏های مختلف مشغول تحصیل بودند. روش نمونه‏گیری از نوع خوشه ای چند مرحله ای بود. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی مورگان، با در نظر گرفتن خطای 0.05 = α و خوشه ای بودن روش نمونه گیری برابر 476 نفر محاسبه شد که به ترتیب از دانشگاه پیام نور استان تهران، استان گیلان و استان اردبیل، 283 نفر معادل 59 درصد ، 118 نفر معادل 25 درصد و 75 نفر معادل 16 درصد انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع مطالعات توصیفی همبستگی بود. برای جمع‏آوری داده ها، بخشی از پرسشنامهْ راهبردهای انگیزش برای یادگیری (mslq) ساختۀ پینتریچ، اسمیت، گارسیا، و مک کیچی مربوط به مقیاس انگیزش استفاده شد. پایایی پرسشنامه در این مطالعه با روش آلفای کرونباخ برابر 0.86 محاسبه شد. همچنین نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که بارهای عاملی گویه های پرسشنامه در تبیین مولفه ها از نظر آماری معنادار هستند. یافته های پژوهش نشان داد که مدل پژوهش، 56 درصد واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین می‏کند. بالاترین ضریب مسیر بین خودکارامدی و جهت گیری درونی هدف ( 0.96 = β، 14.5 = t، 0.01 < p)؛ پس از آن بین اضطراب امتحان و جهت‏گیری بیرونی هدف ( 0.78 = β، 8.3 = t، 0.01 < p) به دست آمد. اما ضریب مسیر محاسبه شده بین جهت گیری بیرونی هدف و پیشرفت تحصیلی ( 0.02 = β، 0.41 = t، 0.05 > p) معنادار نبود.