تدوین مدل ساختاری ناسازگاری تحصیلی بر اساس بی عدالتی آموزشی، فرسودگی، فریبکاری تحصیلی وعدم خود کارآمدی دانشجویان

هدف پژوهش تدوین مدل ساختاری ناسازگاری تحصیلی بر اساس بی‏عدالتی آموزشی، فرسودگی، فریبکاری تحصیلی وعدم خود کارآمدی دانشجویان بود. روش پژوهش همبستگی در قالب الگوسازی مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینای همدان در سال تحصیلی 97-1396 بود. ابزارهای اندازه‏گیری شامل پرسشنامه عدالت آموزشی گل‏پرور (1389) فرسودگی تحصیلی برسو (1998)، فریبکاری تحصیلی گل‏پرور (1389) پرسشنامه خودکار‏آمدی اون و فرامن (2001)، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) بود. داده‏های پژوهش با استفاده از مدل‏سازی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد مدل معادلات ساختاری روابط بین بی‏عدالتی آموزشی، عدم‏خودکار‏آمدی، فرسودگی و فریبکاری تحصیلی در تبیین ناسازگاری تحصیلی از برازش مناسب برخوردار است. همچنین روابط غیرمستقیم بین متغیرهای مذکور در مدل نیز مورد تایید قرار گرفت. این یافته‏ها حاکی از آن است که کنترل بی‏عدالتی آموزشی، می‏تواند گام موثری در جهت کاهش فرسودگی، فریبکاری، عدم‏خودکار‏آمدی و ناسازگاری تحصیلی باشد.

Developing a Structural Model of Academic Incompatibility Based on Educational Injustice, Burnout, Academic Fraud, and Student Self-Efficacy

The purpose of this study was to develop a structural model of academic maladjustment based on educational injustice, burnout, academic deception and lack of selfefficacy. The research method was correlation in the form of structural equation modeling. The statistical population consisted of all students of Bu Ali Sina University in Hamadan in the academic year 139697. Measurement tools included Golparvar Educational Justice Questionnaire (2010), academic burnout of Bresu et al. (1998), Golparvar Academic Satisfaction Questionnaire (2010), Eun Freeman Selfefficacy Questionnaire (2001), Baker and Seriak Academic Adaptation Questionnaire (1984). Research data were analyzed using structural equation modeling through AMOS statistical software. The results showed that the structural equation modeling of the relationships between educational injustice, inefficiency, burnout and academic deception has a good fit in explaining academic maladjustment. These findings suggest that controlling educational injustice can be an effective and useful step in reducing burnout, deception, inefficiency, and academic maladjustment.