اثر بخشی آموزش تفکر مثبت نگر بر تنظیم شناختی هیجان و اهمال کاری در دانش اموزان دختر دوره دوره دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش تفکر مثبت نگر بر تنظیم شناختی هیجان و اهمال‌کاری تحصیلی در دانش‏آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش در این مطالعه؛ نیمه آزمایشی از نوع پیش‏آزمون و پس‏آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه‏ی دانش‏آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 971396 بودند. گروه نمونه، 40 نفر از دانش‏آموزان دختر دوره دوم متوسطه بودند، به شیوه تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه (کنترل و مداخله) جایگزین شدند. ابتدا پرسشنامه‏های تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001) و اهمال‌کاری (تاکمن، 1991) برای هر دو گروه اجرا شد (پیش‏آزمون). سپس شرکت‏کنندگان گروه مداخله، برنامه آموزش مثبت اندیشی را در قالب 8 جلسه 90 دقیقه‏ای و هفته‏ای یک بار دریافت کردند؛ درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‏ی آموزشی دریافت نکردند. پس‌ازاین مرحله دوباره هر دو گروه با پرسش‏نامه‏ی مذکور مورد ارزیابی قرار گرفتند (پس‏آزمون). داده‏های جمع‌آوری‌شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم‏افزار spss نسخه 22 تحلیل شد. نتایج نشان داد که اجرای آموزش مثبت اندیشی بر تنظیم شناختی هیجان، تاثیر معناداری دارد. همچنین نتایج نشان داد که اجرای آموزش مثبت اندیشی بر کاهش اهمال‌کاری تحصیلی، تاثیر معناداری دارد.

Effectiveness of Positive Thinking training on Cognitive emotion regulation and Academic procrastination in Secondary school girl students

The purpose of this study was to investigate the Effectiveness of Positive Thinking training on Cognitive emotion regulation and Academic procrastination in Secondary school girl students. The research method was a semiexperimental pretest and posttest with control group. The statistical population consisted of all girls students of secondary school in the 24th district of Tehran in 20172018. In the sample group, 40 girls high school students were selected through simple random sampling and were replaced in two groups (control and intervention). At first, emotional regulation questionnaires (Garnofski &et al., 2001) and negligence (Tuckman, 1991) were performed for both groups (pretest). Then, the intervention group received a Positive Thinking Program in 8 sessions of 90 minutes and once a week, while the control group did not receive any educational intervention. After this stage, both groups were reevaluated with the questionnaire (retest). Data was analyzed using multivariate covariance analysis in SPSS software version 22. The results showed that the implementation of positive thinking training has a significant effect on emotional regulation (p <0/01). Also, the results showed that the implementation of positive thinking training has a significant effect on academic procrastination (p <0/01).