هویت تحصیلی، انگیزش درونی و خودکارآمدی به‌عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های درگیری شناختی عمیق

هدف از پژوهش حاضر، آزمون روابط ساختاری بین هویت تحصیلی، انگیزش درونی و خودکارآمدی به‌عنوان پیش‏بینی کننده‏های درگیری شناختی عمیق دانشجویان بود. شرکت‌کنندگان کلیه دانشجویان دانشگاه سمنان بودند. نمونه شامل 400 دانشجو (204 پسر و 196 دختر) بودند که با روش نمونه‏گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی‏گروت (1990)، پرسشنامه فرآیند مطالعه بیگز، کمبر و لانگ (2001)، پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (1989) و پرسشنامه هویت تحصیلی اوزبورن (1997) را تکمیل کردند. داده‌ها با روش معادلات ساختاری آزمون شد. نتایج نشان داد که مسیر هویت تحصیلی بر درگیری شناختی عمیق، هویت تحصیلی بر خودکارآمدی و انگیزش درونی و خودکارآمدی و انگیزش درونی بر درگیری شناختی عمیق معنادار و مثبت بود. اثر غیرمستقیم هویت تحصیلی بر درگیری شناختی عمیق از طریق خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی مثبت و معنادار بود؛ بنابراین، برای افزایش درگیری شناختی باید به جهت‌گیری‌های انگیزشی، هویت تحصیلی و باورهای خودکارآمدی دانشجویان توجه کرد. تلویحات کاربردی یافته‌ها موردبحث قرار گرفت.

Educational identity, internal motivation and selfefficacy as predictors of deep cognitive engagement

The purpose of this study was to provide a structural model for testing the structural relationships between academic identity, internal motivation and selfefficacy as predictors of deep cognitive engagement among students. Participants were all students of Semnan University. The sample consisted of 400 students (204 boys and 196 girls) who were selected by stratified random sampling. Participants completed questionnaires of SelfRegulation Learning Strategies Questionnaire of Pintrich and DeGroot (1990), Study process questionnaire of Biggs, Kember and Leung (2001) Vallerand’s Motivation Inventory Questionnaire, and Osborne’s Educational Identity Questionnaire (1997). Data were tested using structural equation method. The results indicated that the educational identity pathway on deep cognitive engagement, academic identity on selfefficacy and internal motivation on deep cognitive engagement was significant and positive. The indirect effect of academic identity on deep cognitive engagement was positive and significant through selfefficacy and academic motivation. Therefore, in order to increase deep cognitive engagement, attention should be paid to motivational orientations, academic identity, and selfefficacy beliefs of students. The implications of the findings were discussed.