بررسی رابطۀ خودپنداره تحصیلی با عملکرد ریاضی در دوره راهنمایی

هدف این پژوهش شناخت عوامل مرتبط با افت تحصیلی دانش آموزان دوره راهنمایی دردرس ریاضی است؟ این پژوهش بر اساس روش توصیفی همبستگی است، که بر روی 438نفر از دانشآموزان استان خراسان شمالی ( تعداد 288 نفر که در درس ریاضی نمره کمتر از10 و تعداد 150 نفر نمره بیشتر از 17 کسب کرده بودند) که در سال 1387 مشغول تحصیل بودند، انجام شد. و با استفاده از پرسشنامه های خودپنداره تحصیلی دلاور، خودپنداره تحصیلی مستقل، ضریب t ریاضی و افت تحصیلی ریاضی انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل داده ها25 درصد است و بین / نشان داد نرخ افت تحصیلی ریاضی در استان خراسان شمالی 13با افت تحصیلی ریاضی رابط ۀ (r=0/ خودپنداره ریاضی( 62 ،(r=0/ خودپنداره تحصیلی( 41مثبت و مستقیم وجود دارد. یافته های پژوهش حاضر نشانگر آن است که خودپنداره تحصیلی ،خودپنداره ریاضی، تجدید شدن در ریاضی، استفاد از تک ماده در درس ریاضی، معدل پایین در پنجم ابتدایی، تلاش و کوشش کم دانشآموزان در درس ریاضی، با افت تحصیلی در درسریاضی همراه است. تلویح یافته های پژوهش برای دست اندرکاران تعلیم و تربیت، توجه به نقش این عوامل در پیشگیری از افت تحصیلی در درس ریاضی است.