اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد منطقی – عاطفی الیس بر منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد منطقی عاطفی الیس بر منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی بود. مطالعه ی حاضر یک تحقیق نیمه تجربی میباشد که به روش آزمایشی پیش -آزمون پس آزمون با گروه گواه و پیگیری انجام گرفته است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل 60 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز است که بیش از سه ترم مشروطی در دانشگاه داشتند. از این تعداد 30 نفر که دارای منبع کنترل بیرونی بودند انتخاب شدند؛سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. در مورد گروه آزمایش 8 جلسه گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد منطقی عاطفی الیس اجرا گردید. تحلیل داده ها با استفاده ازانجام گردید . ابزار جمع آوری (mancova) آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس چندمتغیری اطلاعات، پرسشنامه ی منبع کنترل راتر و معدل تحصیلی بود.نتایج حاصل آشکار ساخت که میان گروه. آزمایش و گواه از لحاظ منبع کنترل و پیشرفتتحصیلی تفاوت معنی داری وجود داشت p<0.001 گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد عاطفی منطقی الیس بر منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی موثر بوده است. این نتایج در دوره پیگیری نیز مشاهده شد. این شیوه ی درمان برای ایجاد منبع کنترل درونی دانشجویان پزشکی و متقابلاً افزایش پیشرفت تحصیلی آنها توصیه میگردد.