اثربخشی آموزش طرحواره درمانی به شیوه گروهی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه دانش آموزان مورد آزار

هدف این مطالعه اثربخشی طرحواره درمانی به شیوه ی گروهی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه دانش آموزان موردآزار بود. این پژوهش آزمایشی و به شیوه پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش راکلیه دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 93-92 تشکیل می دهند. آزمودنی های پژوهش شامل 40 نفر از دانش آموزان پسر بود که از میان دانش آموزان مدارس راهنمایی شهرستان نورآباد (دلفان) بعد ازشناسایی به وسیله پرسشنامه کودک آزاری محمدخانی و همکاران و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته به صورت تصادفی-خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ( 20 نفر برای هر گروه) گمارده شدند.برای جمع آوری داده ها از مصاحبه بالینی ساختاریافته، پرسشنامه کودک آزاری و فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگارانه اولیه یانگ ( ysqsf ) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری( mancova ) نشان داد طرحواره درمانی به طور معنی داری طرحواره های ناسازگار دانش آموزان مورد آزار هیجانی را کاهش داده است p<0.001). این نتیجه تلویحات مهمی در زمینه آموزش و ارتقای بهداشت روانی این دانش آموزان دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود این برنامه درمانی هم در مدارس و هم در کلینیک ها به عنوان یک درمان همدلانه و مکمل سایر درمان ها برای کاهش عواطف منفی و جلوگیری از شکل گیری طرحواره های ناسازگار در دانش آموزان مورد آزار موردتوجه قرار گیرد.